[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "คนเราต้องการในสิ่งที่ตัวเองไม่มี หรือมีแล้วไม่ยินดีก็ยังต้องการใหม่ อาตมาเองเห็นคนอ้วน ๆ เมื่อไร ก็คิดว่าเมื่อไรเราจะได้เป็นอย่างนั้นบ้าง ส่วนคนอ้วนเองก็คงจะเบื่อเต็มที กำลังนึกภาพว่าถ้าตัวอาตมาเองถ้าน้ำหนักสัก ๘๐ กิโลกรัม แล้วนั่งอยู่ตรงนี้ คงจะดูดีกว่านี้อีกเยอะ

ไปเยี่ยมหลวงพ่อสมปอง นั่งจับแขนกันดูว่าตอนนี้ใครผอมกว่ากัน คนป่วยทั้งคู่ หลวงพ่อสมปองหนักกว่าเพราะท่านไปผ่าตัดมา อาตมาตอนนี้เลิกคบหมอ เลิกคบยาทั่ว ๆ ไป ไม่เอาแล้ว คือมั่นใจว่าป่วยทรมานขนาดนี้เพราะกรรมเก่า ถ้ายังไม่สิ้นกรรมอย่างไรก็ไม่ตาย ฉะนั้นอยากป่วยอย่างนี้ก็ป่วยไป

อาตมาเลิกกินยามา ๒ ปีกว่า ๓ ปีแล้ว แต่กลับรู้สึกว่าแข็งแรงกว่าเดิม เพราะตอนที่ฉันยาอยู่เรื่อย ๆ รู้สึกว่าตับชำรุดมาก แหล่งเก็บพลังงานไม่พอ พอถึงเวลา ๔ – ๕ โมงเย็น เริ่มป้อแป้หมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว บางทีทำวัตรเย็นก็คอพับหลับไปเลย มาถึงตอนนี้ถ้าไม่ใช่โหมงานหนักจริง ๆ ยังพอมีเรี่ยวมีแรงถึง ๓ ทุ่ม ๔ ทุ่ม บ้าง ก็แปลว่าการกินยามีแต่จะทำให้ร่างกายทรุดโทรม ยารักษาโรคได้ก็จริง แต่ก็ทำลายร่างกายเราด้วย"