[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมทำใจรับน้ำท่วมเอาไว้หรือยัง ? อาตมาเจอประสบการณ์โหดเรื่องน้ำท่วมปี ๒๕๒๖ ปีนั้นน้ำท่วมที่บ้าน ๘ เดือน ตอนนั้นอาตมาอยู่ที่ซอยอ่อนนุช ๖๖ ชื่อเดิมคือ ซอยโมราวรรณ ๒ ตอนนั้นถนนศรีนครินทร์เพิ่งตัดใหม่ ยังไม่ได้ราดคอนกรีต ยังเป็นถนนลูกรังอยู่ กทม.จัดแจงกั้นกระสอบทรายตรงนั้น ห่างจากบ้านอาตมาแค่ป้ายรถเมล์เดียว แล้วก็สูบน้ำจากข้างในเทออกมา น้ำที่บ้านของอาตมาน่าจะสูงเกือบถึงเอว

ช่วงนั้นทำงานอะไรไม่ได้เลย จึงต่อเรือแล้วรับคนในซอยไปส่งข้างนอก คนละ ๑๐ บาท ใครไม่อยากเปียกก็ขึ้นเรือไป รถที่วิ่งอยู่ก็มีแต่รถ GMC ของทหารและรถเมล์ เพราะคันใหญ่สูงพ้นระดับน้ำ น้ำท่วมอยู่อย่างนั้น ๘ เดือน

ตอนแรกอาตมาก็พยายามกั้นบ้านด้วยอิฐบล็อก อิฐบล็อกขึ้นราคาจากก้อนละ ๖ สลึง เป็น ๑๐ สลึง เป็น ๒ บาท เป็น ๓ บาท เป็น ๔ บาท เป็น ๖ บาท เป็น ๘ บาท พอถึง ๑๐ บาทก็เลิกซื้อ เพราะเห็นว่าซื้อไปก็ไม่มีประโยชน์ กั้นอย่างไรน้ำก็สูงกว่าอยู่ดี แต่ที่ก่อไปแล้วก็แล้วไป พอน้ำลดบ้านเลยกลายเป็นบ่อปลา ปลาที่มากับน้ำ เข้ามาในบ้านแล้วออกไม่ได้ ต้องเสียเวลาช้อนไปปล่อยอีก ไม่รู้ว่ากี่ร้อยพันตัว

ช่วงนั้นอาตมายังคงไปช่วยงานหลวงพ่อวัดท่าซุงที่บ้านสายลมตามปกติ จำได้ว่าวันนั้นส่งท่านที่บ้านบางโพของคุณฉวีวรรณ สรรพกิจ ตอนนั้นน้ำกำลังเริ่มปริ่ม ๆ บันไดขั้นสุดท้ายของบ้านคุณฉวีวรรณแล้ว อาตมาก็ตั้งใจว่าจะกลับบ้าน แต่น้ำท่วมไม่มีรถวิ่ง จึงต้องเดินจากบางโพ ออกมาทางประดิพัทธ์ สะพานควาย มาอนุสาวรีย์ชัยฯ ออกไปประตูน้ำ เลาะยาวไปตามถนนสุขุมวิท พอถึงตลาดพระโขนง น้ำถึงหน้าอกแล้ว เห็นรถกับเรือชนกันก็ตรงนั้นแหละ เพราะว่าพอรถใหญ่วิ่งแล้วเรือบังคับตัวเองไม่ได้ โดนคลื่นจากรถกวาดไปชนกับรถคันอื่น"