[เถรี]

คราวนี้เราจะได้เห็นว่าเสือสิงห์กระทิงแรดขนาดนั้นมารวมกันอยู่ ถ้าไม่ใช่หลวงพ่อเป็นคนคุมทีมไม่กัดกันแหลกหรือ ? เราจะได้เห็นคำว่าสังโฆอัปปมาโณ คุณของสงฆ์ไม่มีประมาณนี่เป็นอย่างไร ขนาดหลวงพี่นันต์ยิ้มเย็น ๆ อยู่ทั้งวัน เข้าไปเรียกดูเถอะ ลุกขึ้นมานี่นะต้องคว้าอะไรข้างตัวไว้ก่อน ความเคยชิน การระวังตัวจนชิน พอเจอเข้าครั้งเดียวตั้งแต่นั้นมา โน่น...เปิดประตูยื่นแต่หน้าเข้าไป หลวงพี่ครับ หลวงพี่.. ..(หัวเราะ).. ขืนเข้าไปเรียกใกล้ ๆ นี่หัวร้างข้างแตกไม่รู้ตัว

เป็นอย่างไร..? คิดว่าถ้าเป็นคนอื่นจะเอาลูกหลวงพ่อกลุ่มนี้อยู่หรือ ? เพราะไม่ยอมรับนับถือใครง่าย ๆ ถ้าหลวงพ่อเราไม่แน่จริง ไม่มีสิ่งที่ดีจริง เอาไอ้ลูกกลุ่มนี้ไม่อยู่หรอก แต่ละคน..เจ้าประคุณรุนช่องเถอะ ใครอยากได้ประวัติพระแสบ ๆ นี่แคะพระวัดท่าซุงรูปไหนไปก็ได้ ประวัติแสบไส้ทั้งนั้นเลย ...(หัวเราะ)... ถึงเวลามีอะไรนะ เกิดมีชื่อเสียงขึ้นมาตอนแก่ ๆ มานั่งคุยกันคงหัวเราะกันเสียไม่มี ตอนนั้นคุณเล่นผมอย่างนั้น ตอนนั้นผมเล่นกลับอย่างนี้ สนุกอย่าบอกใครเลย

สมัยก่อนเห็นหลวงปู่หลวงพ่อ ๑๐ กว่าองค์ อย่างหลวงปู่ชุ่ม หลวงปู่คำแสน หลวงปู่บุดดา ฯลฯ ท่านนั่งมองหน้ากันแล้วยิ้มกันไปยิ้มกันมา อาตมานึก ๆ ดู มานึกถึงตอนนี้ก็คงลักษณะนั้นแหละ นึกถึงสมัยก่อนเคยทำอย่างนั้นมา สมัยนี้หมดกิเลสแล้วนั่งยิ้มได้..ใช่ไหม ? ตอนเวียนตายเวียนเกิดไม่รู้จบยิ้มไม่ออกหรอก ก็ทุกข์นี่ ตอนนี้หมดทุกข์แล้วท่านก็ยิ้มของท่านได้

หลวงปู่คำแสนนี่ยิ้มทีชาวบ้านร้องไห้โฮเลย หลวงปู่ทำไมยิ้มสวยขนาดนี้ ? ท่านตอบยังไงรู้ไหม ? คนหมดกิเลสแล้วยิ้มสวยหมดทุกคนแหละลูก ...(หัวเราะ)... บอกชัดเลยนะงานนั้น คนหมดกิเลสแล้วยิ้มสวยหมดทุกคน ฟัง ๆ อย่างนี้แล้วได้เปรียบนะ ไปหลอกให้พระคุยบ่อย ๆ กำลังใจเราจะได้ทรงตัว..ใช่ไหม ?


สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกรกฏาคม ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ