[มัคคนายก]

เขมะเขมะสะระณะคะมะนะปะริทีปิกาคาถา

(นำ) หันทะ มะยัง เขมาเขมะสะระณะคะมะนะปะริทีปิกาคาถาโย ภะณามะ เสฯ

..................................พาหุง เว สะระณัง ยันติ..............ปัพพะตานิ วะนานิ จะ
..................................อารามะรุกขะเจต๎ยานิ................มะนุสสา ภะยะตัชชิตา
(มนุษย์ทั้งหลายจำนวนมาก เมื่อถูกภัยคุกคาม ก็พากันยึดเอาภูเขาและป่าไม้เป็นที่พึ่งบ้าง ยึดเอาสวน ต้นไม้และเจดีย์เป็นที่พึ่งบ้าง)

..................................เนตังโข สะระณัง เขมัง..............เนตัง สะระณะมุตตะมัง
.........................(การหาที่พึ่งเช่นนั้น ไม่ใช่ที่พึ่งอันพ้นจากภัย สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ที่พึ่งสูงสุด)

..................................เนตัง สะระณะมาคัมมะ..............สัพพะทุกขา ปะมุจะติ
.....................................(การอาศัยที่พึ่งเช่นนั้น ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวง)

..................................โย จะ พุทธัญจะ ธัมมัญจะ..........สังฆัญจะ สะระณัง คะโต
.................................(ส่วนผู้ใดยึดเอาพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นที่พึ่ง)

..................................จัตตาริ อารยะสัจจานิ................สัมมัปปัญญายะ ปัสสะติ
..................................ทุกขัง ทุกขะสะมุปปาทัง............ทุกขัสสะ จะ อะติกกะมัง
..................................อะริยัญจัฏฐังคิกัง มัคคัง.............ทุกขูปะสะมะคามินัง
..................................(ผู้นั้นย่อมเห็นอริยสัจ คือ ความประเสริฐ ๔ อย่าง ด้วยปัญญาอันชอบ
...................คือ เห็นทุกข์ เห็นเหตุให้เกิดทุกข์ เห็นความข้ามพ้นจากทุกข์ และเห็นหนทางอันประเสริฐ ๘ ประการ
..............................................อันเป็นข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์)

..................................เอตัง โข สะระณัง เขมัง.............เอตัง สะระณะมุตตะมัง
...........(การยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งนั้น ยอมเป็นที่พึ่งอันพ้นจากภัยทั้งปวง พระรัตนตรัยนั้นเป็นที่พึ่งอันสูงสุด)

..................................เอตัง สะระณะมาคัมมะ........,.....สัพพะทุกขา ปะมุจจะตีติ
..............................(การอาศัยพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งนั้น ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้แล)