[มัคคนายก]

(นำ) หันทะ มะยัง พุทธัสสะ ภะคะวะโต ปุพพะภาคะนะมะการังกะโรมะ เส ฯ
(ในเบื้องต้นแต่นี้ไป พวกเราจงพากันกระทำความนอบน้อมต่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ตื่นแล้วเบิกบานแล้ว โดยพร้อมเพรียงกันเถิดฯ)

(รับ) นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า ๓ ครั้ง)
(ขอนอบน้อมต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง ฯ)

(นำ) หันทะ มะยัง พุทธาภิถุติง กะโรมะ เส ฯ
(พวกเราจงพากันกล่าวคำสรรเสริญพระคุณของพระผู้มีพระภาคเจ้า โดยพร้อมเพรียงกันเถิด ฯ)

(รับ) โย โส ตะถาคะโต อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ
(พระตถาคตเจ้า เป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง)

วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู
(เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้และความประพฤติอันงาม
เป็นผู้เสด็จไปสู่ที่ดีงามคือพระนิพพาน เป็นผู้รู้แจ้งโลก)

อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง
(เป็นผู้ฝึกสอนบุคคลอย่างยอดเยี่ยมไม่มีผู้อื่นเทียบได้)

สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวา
(เป็นครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้แล้ว ตื่นแล้ว เบิกบานแล้ว
เป็นผู้สามารถจำแนกธรรมสอนหมู่สัตว์ได้ถูกตามอัธยาศัย)

โย อิมัง โลกัง สะเทวะกัง สะมาระกัง สะพ๎รัห๎มะกัง
สัสสะมะณะพราหมะณิง ปะชัง สะเทวะมะนุสสัง สะยัง
อะภิญญา สัจฉิกัตวา ปะเวเทสิ
(พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทำความดับทุกข์ให้แจ้งด้วยพระปัญญาอันยิ่งเองแล้ว
ทรงสอนโลกนี้กับทั้งเทวดา มาร พรหม พร้อมทั้งสมณ-พราหมณ์ และหมู่สัตว์
ตลอดถึงเทวดาและมนุษย์ ให้รู้ตามพระองค์)

โย ธัมมัง เทเสสิ อาทิกัลยาณัง มัชเฌกัลยาณัง
ปะริโยสานะ กัลยาณัง
(พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงธรรมอันงามในเบื้องต้นคือศีล ธรรมอันงามในท่ามกลาง
คือสมาธิ ธรรมอันงามในที่สุดคือปัญญา)

สาตถัง สะพยัญชะนัง เกวะละปะริปุณณัง ปะริสุทธัง
พ๎รัห๎มะจะริยัง ปะกาเสสิ.,
(ทรงแสดงวิธีการปฏิบัติให้เข้าถึงความเป็นผู้ประเสริฐ พร้อมทั้งอธิบายหัวข้อ และเนื้อความ
ในการปฏิบัติอย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์โดยไม่เหลือให้สงสัย)

ตะมะหัง ภะคะวันตัง อะภิปูชะยามิ,
(ข้าพเจ้าขอบูชาอย่างยิ่งต่อพระผู้มีพระภาคเจ้า)

ตะมะหัง ภะคะวันตัง สิระสา นะมามิ ฯ
(ข้าพเจ้าขอนอบน้อมต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยเศียรเกล้าฯ)
(กราบ)