สังขารุเปกขาญาณ
แต่ถ้ามีสังขารุเปกขาญาณที่คลุมมันไว้ สิ่งเหล่านี้เป็นสมบัติของโลก เป็นสมบัติของกิเลส ตัณหา อุปาทาน อกุศลกรรม และเป็นที่รองรับวิบากกรรมทั้งดีทั้งเลว ซึ่งมนุษย์เขาทำกันอยู่ สิ่งเหล่านี้เราอยู่ในกฎนี้มานานแล้วคือ กิเลส กรรม วิบาก กิเลสทำกรรมมีผลกรรมเป็นวงจักร หมุนอยู่ ใครไปอยู่ในนี้ต้องหมุนไปจนครบวง พอตายแล้วก็ไปอยู่ในวงใหม่ ไม่รู้จักจบจักสิ้น วนเวียนอยู่หาจุดออกจากวงจักรวัฏจักรอันนั้นไม่ได้
บัดนี้เราเห็นแล้ว...
ที่มันวนได้เพราะว่ามันมีร่างกายอยู่ ถ้าเราละจากร่างกายเสียอย่างเดียว พลังวนนั้นก็มี แต่ว่า เราไม่ได้ไปมีอยู่ในมัน.. เป็นธรรมชาติของโลกเขา โอ้ย! ถ้าอย่างนี้
เราจะไปทุกข์ร้อนอะไร มันจะวนหนักแค่ไหน มันเป็นเรื่องวนเฉพาะศพที่เราอาศัยอยู่ มันไปอยู่ตรงจุดกลางอันนั้น ถ้ามันตายก็หมดจบกิจ ถ้ามันยังไม่ตาย ก็บอกธรรมด๊า...ธรรมดา กูรู้...ธรรมดา โอ๊ย! ทุกข์ ธรรมดา...นี่...ธรรมดามึงมามีในกูแล้ว ธรรมดาช่างมึง เดี๋ยวตายก็ไม่เกิดแล้ว... อะไรจะเกิดก็เกิดไป ...ฝืนไปอย่างนี้ลูก...จนชิน
ทำเป็น ๑๐ ปี ๒๐ ปี ทำตลอดชีวิตจนแก่จนเฒ่า แล้วสังขารุเปกขาญาณของพระอรหันต์ พออะไรเกิดขึ้น...เหอะ ๆ ช่างมันเหอะ ๆ ...ทำไปเดี๋ยวก็รู้เอง ท่านก็ตอบแค่นี้