[ปิยโสฬส]

กราบเรียนหลวงพ่อที่เคารพรักยิ่ง


หลวงพ่อเจ้าขา ลูกมีโอกาสใกล้ชิดครูบาอาจารย์และท่านเมตตาแก่คนที่ไปกราบท่าน พร้อมกับแจกของที่ระลึก ใจลูกอยากจะได้คำแนะนำเกี่ยวกับการปฏิบัติ เมื่อพอได้อยู่ตรงหน้าหลวงปู่แล้ว พร้อมกับคนอื่นที่พากันแย่งชิง (กราบขอเมตตาหลวงพ่อ แย่งชิงอย่างหนักหน่วงเจ้าค่ะ) ของที่ระลึกจากหลวงปู่ ลูกก็มีอาการไม่ปกติเจ้าค่ะ

ในขณะที่ลูกนั่งตรงหน้าหลวงปู่ ลูกอยากจะถามเรื่องการภาวนา แต่ปากไม่ยอมอ้า พร้อมกับเห็นใจตัวเองมันนิ่ง เห็นแต่ข้างใน ไม่เห็นกาย นิ่งจ้องหลวงปู่อยู่อย่างนั้นมันเห็นอาการเข้าสมาธิ ๑ ๒ ๓ ๔ แล้วมันว้าบ(กราบขออภัย ไม่ทราบจะใช้ถ้อยคำใดแสดงอาการ มีแสงพุ่งเข้าไปในช่องอก เรียกทรวงอกก็ไม่ถูกนัก เพราะมันเป็นช่อง อธิบายเป็นคำได้ยากเหลือเกิน) เข้ามาในอกนี่เจ้าค่ะ แต่ลูกไม่ได้นั่งหลับตาแน่นอนเจ้าค่ะ ลูกจ้องหลวงปู่ตาแป๋วเลย หลวงปู่ก็มองแล้วมองอีก ลูกก็ยิ้มหวานให้หลวงปู่ คนภายนอกจะเป็นอย่างไร ข้ามหัวห้ามหู มือไม้มาโดนลูกอย่างไร ลูกก็มองไม่เห็น ไม่รู้เรื่องแล้วเจ้าค่ะ เห็นภาพหลวงปู่องค์เดียวตรงหน้า ลูกตกใจกับสิ่งที่ลูกเป็น เพราะใจลูกมันเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นร่างที่ไม่ใช่ร่างกายในปัจจุบัน มันรู้ตัวนะเจ้าคะไม่มีอารมณ์มึนงง เห็นอย่างชัด มันใส ขาว เรือง รูปร่างมันดีเกินกว่าปกติที่เป็น (คล้ายแปลงร่างก็ได้เจ้าค่ะ) แล้วเข้าไปพิจารณาอารมณ์ดูหลวงปู่ ดูอากัปกิริยา ดูอาการ พร้อมกับเปรียบเทียบอารมณ์ของผู้คนที่มารายล้อมหลวงปู่ แล้วคิดว่า ใจท่านทำไมทำได้ขนาดนี้ อดทนได้ขนาดนี้ นิ่งเย็นขนาดนี้ ทำอย่างไรหนอถึงจะทำได้แบบนี้ ต้องทำให้ได้แบบนี้ ตัวอย่างต้องทำแบบนี้ เราจะไปทางนี้ (ลูกต้องบ้าแน่ ได้มองตัวเองแบบประหลาดใจแท้) ลูกเหมือนมี ๒ คนในร่างเดียว คนหนึ่งบอกว่าให้ลุกไปเสีย (แต่เห็นเป็นคนใส่ชุดสวยยืนบอกให้ลุก ยืนบ่นว่าลูกกำลังปรามาสพระ) อีกคนหนึ่ง จับจ้องหลวงปู่อยู่เช่นนั้น หลวงปู่ก็พอทราบ มีลูกคนเดียวที่ท่านไม่ได้ถามว่าจะรับของที่ระลึกของท่านไหม สุดท้ายลูกสะกดจิตตัวเองลุกออกตรงนั้นได้ ด้วยอารมณ์อิ่มใจในความเมตตาของหลวงปู่

มันรู้สึกอิ่มเอม ภูมิใจ ประทับใจ และรู้สึกว่า พระยิ่งใหญ่เหลือเกิน พอมีโอกาสใกล้ท่านอีกครั้ง ลูกก็อยากจะถามเรื่องภาวนาอีก จึงเข้าไปกราบท่าน อ้าปากจะถาม แต่กลับพูดกับหลวงปู่ว่า "หลวงปู่เหนื่อยไหมเจ้าคะ" (ตอนนี้อยากจะตบปากตัวเองให้แตก วิ่งเอาหัวชนกำแพงเอายางโง่ออกมาเจ้าค่ะ) ทำไมถึงไม่ถามคำถามที่อยากถาม รู้แต่ว่า ลูกถามอย่างจริงจังมาก หลวงปู่ยิ้มพร้อมกับยืดอกขึ้น พูดอย่างองอาจมากว่า "เราไม่เหนื่อย" ลูกก็ยิ้มหน้าบานเท่าจานดาวเทียม ๑๐๐ จานเรียงกัน รู้สึกภูมิใจเหลือเกิน

หลวงพ่อเจ้าขา ... ลูกกำลังจะเป็นบ้าหรือไม่เจ้าคะ ทำไมลูกเพี้ยนไปได้แบบนี้
ไอ้ตัวที่มันแปลงร่างได้ เป็นลูก หรือเป็นผีมาสิงลูกหรือไม่เจ้าคะ
และเป็นการปรามาสหลวงปู่หรือไม่เจ้าคะ ที่ไปเกาะขอบจ้องพิจารณาท่าน

****ขอบพระคุณท่านผู้ตรวจทาน ที่ให้โอกาสแก้ไข มา ณ โอกาสนี้ เจ้าค่ะ****

ขอความเมตตาให้ปัญญาลูกด้วยเจ้าค่ะ กราบขอบพระคุณหลวงพ่อที่เป็นปัญญาให้แก่ดวงจิตของลูก
และขอให้หลวงพ่อเป็นปัญญานำทางดวงจิตลูกเข้าพระนิพพานในชาตินี้และให้ลูกรวยด้วยเจ้าค่ะ