[โยคียุ้ย]

........................................................................

วัดท่าซุง
๒๔ มีนาคม ๒๕๓๐
สวัสดีจ้ะน้องหญิง…

เหนื่อยสมองมาทั้งปี ได้พักเสียที หลวงพี่ดีใจที่หญิงเลือกการกลับบ้านมาทำสวน แทนที่จะเที่ยวเตร่เฮฮาแบบคนอื่น แสดงถึงความเป็นผู้มีความรู้สึกผิดชอบสูง ไม่ทำให้หลวงพี่ผิดหวังเลย...

หญิงรู้ไหม...? ปัจจุบันนี้คนรุ่นใหม่ห่างไกลธรรมชาติ เข้าไปสัมผัสกับแสงสีวิทยาศาสตร์มากขึ้น ทำให้เป็นคนใจร้อนใจเร็ว ปราศจากความยั้งคิด จึงมักทำอะไรผิด ๆ ได้ง่าย...

หญิงเลือกทางถูก ที่มาคลุกคลีกับบ้านป่าบ้านสวน ได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติ พบเห็นแต่สิ่งเย็นตาเย็นใจ สุขภาพจิตก็ดีกว่าคนอื่น หลวงพี่อยากให้ทุกคนเอาอย่างหญิงด้วยซ้ำไป

หลวงพี่เป็นเด็กบ้านนอก สมัยทำงานอยู่กรุงเทพฯ หลวงพี่ต้องหาโอกาสอย่างน้อยปีละครั้ง หลบงานไปพักที่บ้านไร่ ไปให้ห่างจากสังคมที่มีแต่การปรุงแต่ง กลับไปสู่ธรรมชาติ

สายลม แสงแดด หมู่ไม้ ใบหญ้า กระทั่งนก แมลง ดูจะดีอกดีใจ และเต็มใจต้อนรับเวลาหลวงพี่กลับไป หายใจได้เต็มปอดกับอากาศสดชื่น พักผ่อนสายตาจากตึกรามบ้านช่องกับสีเขียวของแมกไม้

เวลาเช่นนั้น เหมือนกับเราอยู่ในโลกส่วนตัว สุขใจอย่างบอกไม่ถูก ความผูกพันกับ “บ้าน” กับแผ่นดินถิ่นเกิด ยิ่งมากขึ้นทุกทีที่ความเจริญทางวิทยาศาสตร์มีบทบาทมากขึ้น

ขอให้มีความสุขกับธรรมชาติ เรือกสวนไร่นา ตักตวงความสุขกายสุขใจไว้ให้มากที่สุด เพื่อเอาไว้ต่อสู้กับการศึกษาครั้งใหม่..

จากใจจริง
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

ป.ล. ถ้าพระอยู่ที่ใจ ที่ใด ๆ ก็คือวัดเหมือนกัน
__________________