[ป้านุช]

ในบรรดาหมู่สัตว์ทั้งหลายที่ยังเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏะ
จะกระทำกรรมเหมือนกันตลอดอัตภาพหนึ่ง ๆ ไม่อยู่ในฐานะที่จะเป็นไปได้
ด้วยเหตุดังนั้น วิบากกรรมจึงส่งให้สัตว์ทั้งหลายได้รับผลของกรรมต่างกัน
ค้างคาวหนูทั้ง ๕๐๐ ก็เช่นเดียวกัน แต่ละตัวมีวิบากกรรมที่ต่างกันไป

แต่ด้วยการกระทำกรรมสุดท้ายอย่างเดียวกันคือ ได้ฟังพระเถระ ๒ รูปท่องพระอภิธรรม
การกระทำที่เหมือนกันในครั้งนี้ ทำให้วิบากกรรมที่จะนำไปสู่อบายภูมิ
(ดิรัจฉาน เปรต อสุรกาย สัตว์นรก) ในภพชาติต่อไปถูกตัดทอนเสียสิ้น

ค้างคาวเหล่านั้นมีภพเหลือเพียง ๒ ภพคือ สุคติภพ (เทวโลก) และมนุษย์เท่านั้น

ทั้งนี้ด้วยอานิสงส์ของการน้อมจิตฟังพระธรรม ได้ส่งผลอันยิ่งใหญ่แก่ค้างคาวทั้ง ๕๐๐
และอานิสงส์นี้มิใช่จะยังประโยชน์เฉพาะแก่ค้างคาวเท่านั้น
เพราะเมื่อผู้ใดก็ตามได้น้อมจิตถึงซึ่งพระธรรมแล้ว
ผู้นั้นย่อมจะได้รับประโยชน์อันยิ่งใหญ่นั้นเสมอกัน

นอกจากนี้ยังได้มีกล่าวไว้ในอรรถกถา ฉบับธรรมทาน เล่มที่ ๑๓ พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค หน้าที่ ๒๒๔ ว่า

“ ในครั้งที่พระอนุรุทธเถระ (เป็นผู้ที่พระพุทธเจ้าทรงยกย่องว่าเป็นเลิศทางทิพยจักษุ)
นั่งสาธยายธรรมอยู่ในเวลาใกล้รุ่ง ที่บริเวณนั้นได้มียักษิณีตนหนึ่งชื่อ ปิยังกรมาตา สดับพระธรรมนั้น จึงรำพึงว่า

“เรารู้บทธรรมแล้ว จะปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของเราข้อนั้นพึงมี เราพึงสำรวมในสัตว์ทั้งหลาย
ไม่พึงกล่าวเท็จทั้ง ๆ ที่รู้ พึงศึกษาความเป็นผู้มีศีลของตน เราก็จักพ้นจากกำเนิดนี้ได้”

นางยักษิณีได้บรรลุโสดาปัตติผลในวันนั้นเอง