[เถรี]

"บวชใหม่ ๆ ๔-๕ พรรษาแรก ผู้หญิงเข้าใกล้อาตมาไล่กระเจิงหมด ที่มาปรับตัวเพราะว่ามีอยู่วันหนึ่ง ช่วงใกล้ปีใหม่โยมผู้หญิงคนหนึ่งเอาของขวัญมาให้ อาตมาบอกว่า "เออ...ขอบใจมากนะ ขอให้มีความสุขความเจริญ มีความปรารถนาที่สมหวัง" ยายนั่นได้ยินหันมามองหน้า "เออ...หลวงพี่ก็พูดดี ๆ กับเขาก็เป็นเหมือนกันนะ" ก่อนหน้านี้ด่าตลอด ไล่ตลอด ไม่ให้เข้าใกล้ นึกขึ้นมาได้ว่า ตายห่...นี่เราปากร้ายขนาดนั้นเลยหรือ ? ก็เลยค่อย ๆ ปรับตัวเองใหม่ ไม่อย่างนั้น ๔-๕ พรรษาแรกไม่ให้ผู้หญิงเข้าใกล้"

ถาม : ทำไมถึงไล่ ?
ตอบ : ระวังกลัวจะผิดศีล ต้องใช้ภาษาสมัยนี้ว่าเขาดีเกินไปสำหรับเรา สมัยนี้ประโยคนี้เขาเอาไว้บอกเลิกกัน แต่อาตมารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ

อาตมารู้ตัวเองอยู่ว่าต้องบวช ถ้าไปมีอะไรกับเขา ก็ไม่ควรที่จะทิ้งเขาไป ฉะนั้น...บรรดาสาว ๆ สมัยโน้น ถ้าอยู่ ๆ ได้ข่าวว่าอาตมามีข่าวเสียหายเรื่องผู้หญิง เขาเถียงตายเลย สมัยโน้นโอกาสมีเป็นร้อยเป็นพันยังไม่แตะไม่ต้อง จะมาทำอะไรเอาตอนแก่

ต้องบอกว่าตอนเป็นพระ ผู้หญิงเข้าใกล้ได้มากกว่าตอนเป็นฆราวาสเยอะเลย เพราะตอนนั้นป้องกันตัวเองชนิดขีดวงไว้เลย ห้ามล้ำเส้น รู้ว่าเป็นคนใจอ่อน ขี้สงสาร ถ้าไปมีความสัมพันธ์ขึ้นมาแล้วให้ทิ้งเขาไป คงตัดใจทิ้งไม่ลง เลยอย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า