ถาม : ผมเป็นข้าราชการ มีวันหนึ่งเจ้านายชั้นสูงให้ไปพบและยื่นซองให้ และพูดว่า "ไม่ว่ากันนะ" ผมเดินออกมางง ๆ เปิดดูก็พบว่าเป็นเงิน ก็มานึกดูว่าทำไมถึงให้ ? ผมเดาว่าเมื่อหลายเดือนก่อนเจ้านายให้ผมไปคุมงานหนึ่ง เขาอาจจะให้เพราะเรื่องนี้ ผมก็คิดว่าเขาให้ด้วยความเสน่หา คงไม่เป็นอะไร แต่ทำใจเอาไม่ลง ถ้าผมเอามาทำบุญ เช่น สร้างพระทองคำ แล้วได้วัตถุมงคลที่ระลึก ผมจะมีโทษอะไรไหมครับ ?
ตอบ : คุณคิดถูกแล้วที่ว่าเขาให้โดยเสน่หา เดี๋ยวนี้บรรดาผู้ประมูลงานทุกคน จะกันงบส่วนหนึ่งเอาไว้สำหรับเรื่องนี้โดยเฉพาะ เขาตั้งใจให้เพื่อความสะดวกคล่องตัวในการงาน ถึงเราจะเรียกร้องหรือไม่เรียกร้องเขาก็ให้ ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่เขากลัวว่าถ้าเขากินคนเดียวเดี๋ยวลูกน้องจะฟ้อง เขาก็เลยแบ่งมาด้วย สมัยก่อนอาตมาก็เจอมาแบบนี้แหละ ก็ถือว่าเขาให้โดยเสน่หา เราจะเอาไปทำอะไรก็ทำไปเถอะ เราไม่ได้เรียกร้องเขาเองนี่หว่า..!
พวกเรามักเสียอยู่อย่างก็คือ ละอายชั่วกลัวบาป พอถึงเวลาก็ไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร โดยเฉพาะบางคนกังวลไปถึงว่ายันต์เกราะเพชรจะอยู่ไหม ? เขากลัวว่าจะเป็นการขโมย ขโมยตรงไหนในเมื่อเขาส่งให้ ไม่รับนั่นแหละจะเดือดร้อน เพราะว่าเขาจะเห็นเราเป็นคนละพวกกัน แล้วเดี๋ยวเรื่องเละเทะจะมาอีกเยอะ
เราต้องยอมรับว่าระบบนี่ฝังรากลึกมากแล้ว เพราะฉะนั้น...เรื่องอุทยานราชภักดิ์ เขากินกันก็ถือเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ปกติตรงที่ว่ารัฐบาลนี้ประกาศว่าจะมาล้างคอร์รัปชั่น ในเมื่อรัฐบาลประกาศว่าจะมาล้างคอร์รัปชั่น ก็เลยบรรลัยกันจนทุกวันนี้ กลายเป็นข้อเปรียบเทียบว่า ถ้าหากว่ารัฐบาลเก่าโกงต้องไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด แต่รัฐบาลใหม่โกงไม่เป็นไรเพราะเป็นคนดี เป็นอะไรที่เจ็บแสบมาก แล้วรัฐบาลเก่า เขาใช้คำว่า "น่าจะมีการทุจริตเกิดขึ้น" แล้วก็ทำการสอบสวนกันเอาเป็นเอาตาย ส่วนรัฐบาลใหม่ไม่ได้ทุจริต แต่ทหารมีทั้งลาออก มีทั้งหนีไปนอก ไม่ทุจริตแล้วจะหนีไปทำไม ? บอกเด็กเอานิ้วตีนคิดยังรู้เลย แล้วก็พยายามที่จะปกปิดกัน พยายามที่จะขัดขวางกัน
เขารู้ไหมว่ายิ่งเขายิ่งขัดขวาง ยิ่งทำให้ชาวบ้านเห็นชัด ? ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจ แล้วคุณไปกลัวอะไรกับคนที่ไปตรวจสอบ แล้วเมื่อวานทางสวนนงนุชก็ดันออกมาซ้ำอีกดอกหนึ่ง บอกว่าบริจาคต้นไม้ไป ๑,๐๐๐ กว่าต้น บรรลัยสิ...พวกนั้นออกใบเสร็จเบิกมาทุกต้นเลย โดยเฉพาะต้นปาล์มต้นละ ๓๐๐,๐๐๐ บาท..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-12-2015 เมื่อ 16:11
|