[เถรี]

มีญาติโยมหลายคนกราบเรียนถึงวิธีการรักษาโรคให้พระอาจารย์ ท่านจึงกล่าวว่า "อาตมาโดนมาทุกวิธีแล้ว อะไรที่ใครบอกว่าดีอาตมายินดีทั้งนั้นแหละ...มาเถอะ แล้วผลที่ออกมาก็คือเหมือนเดิม เพราะกรรมหนักเกิน ทุกวันนี้เวลาคนมาให้ความหวังว่ารักษาได้ แหม...ยิ้มเลย ที่ยิ้มไม่ใช่อะไรหรอก กูต้องลำบากกินยาอีกแล้ว

เมื่อเดือนก่อนกินยาหม้อไปเป็นเดือนเลย เพราะยาตัวนี้เขายืนยันว่ารักษามาลาเรียได้แน่ เอามาฉันลงไปวันแรกรู้ว่ามีปฏิกิริยานิดหน่อยกับเชื้อโรคในตัว พอวันที่ ๒ ก็เหมือนเดิม รู้ว่ารักษาไม่ได้แล้ว แต่กินเพื่อให้โยมรู้ว่าอาตมากินจริง ๆ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่หายเพราะไม่กินยาของเขา

เพราะฉะนั้น...ทุกวันนี้ที่กินยา กินเพื่อให้โยมรู้ว่าไม่ต้องหามาอีก ไม่มีประโยชน์ แต่อย่างน้อย ๆ เวลากินยาก็อิ่มกว่ากินน้ำเปล่าหน่อยหนึ่ง นึกแล้วก็ขำ ท่านเก่งเลขานุการวัดท่าขนุนท่านก็เป็นมาลาเรีย ไปกินยาตัวนั้นเข้า ท่านบอกว่าท่านถ่ายจนไม่มีแรงจะเดินแล้ว อาตมาก็ว่าสงสัยตัวเองกินยามากจนตายด้านหรือเปล่า ? เพราะว่ากินไปเท่าไรก็ไม่รู้สึกรู้สา ทุกครั้งเลยที่เปลี่ยนยาตัวใหม่ ร่างกายจะมีปฏิกิริยาในการกินครั้งแรก เหมือนกับเชื้อโรคขยับตัว ระวังว่าไอ้นี่มาแล้ว แต่พอถึงเวลาเห็นว่าข้าศึกทำอันตรายไม่ได้ เชื้อโรคก็นอนเขลงต่อไป พอขยับนี่รู้เลยว่ามีปฏิกิริยา"