[สุธรรม]

ถ้ามีหนังสะติ๊กละก็..น่าดู..!

แม้เดินจากมาแล้ว ยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์สามสาวกันไม่เลิก บรรดา “ขวานบิ่น” ในคณะที่มาเจอ “ไม้งาม” เข้าตอนนี้ ต่างลงคะแนนเสียงให้สาวในชุดสีครีม อาจจะเป็นเพราะเธอผิวขาว และค่อนข้างจะ “มี” อะไร ๆ มากกว่าคนอื่น อาตมาได้แต่ขำพวก “ตาต่ำ” อยู่ในใจ เพราะแม่สาวชุดดำต่างหาก ที่สำนวนโบราณเรียกว่า “กระเทียมลงหัว” ใครอยากรู้ว่าหมายถึงอะไร ให้ไปหาตาแก่ชีกอรุ่นใกล้เคียงกับอาตมาสักคนแล้วลองถามดู ก็คงจะได้ความเอง..!

อาจจะเป็นเพราะอาตมาเร่งเดินมากไปหน่อย กลับมาถึงจตุรัสปาทานแล้วยังไม่เจอใครเลย นอกจากหน้าเหี่ยว ๆ (ล้อเล่นน่า..!) ของคุณโอเล่ กับหน้าอูม ๆ ของนายชีวัน เมื่อครอบครัวของคุณยายภัทริณ ๔ ชีวิต ทิดจิตรกับทิพย์ พี่มุกดา ยายจี๋ กัปตันวิทย์กับคุณนายแขกมาสมทบ ก็ค่อยดูครึกครื้นขึ้นมาอีกหน่อย อาตมานั่งลงที่ขอบยกพื้น ใกล้ ๆ กับวิหารพระกฤษณะ ควักเอาสมุดบันทึกมาลงรายละเอียดของเมื่อครู่นี้ มหาโรจน์ คุณศรัณย์ คุณปราโมทย์ มานั่งคุยกันใกล้ ๆ ส่วนคุณเตชินท์ไปยืนกลมกลืนกับนักท่องเที่ยวอื่น ๆ และชาวบ้านแถวนั้นแทน...

ตากล้องเอ๋เที่ยวถ่ายรูปจนไม่มีอะไรจะถ่าย เลยมาถ่ายอาตมาที่นั่งจดบันทึกไปด้วย เสียงกระหึ่มสะเทือนเลื่อนลั่นมาบนฟ้า สักครู่หนึ่ง “แมลงปอยักษ์” สีแดงก็โผล่โฉมหน้ามา จะเป็นหน่วยราชการหรือเศรษฐีขี้เกียจเดินที่ไหนก็ไม่รู้ ? วนมาชมและถ่ายรูปจตุรัสปาทานจากบนท้องฟ้า ที่น่าจะติดชัดที่สุดก็คงจะเป็นมหาโรจน์ที่ใส่จีวรสีส้มสด เสียดายที่ไม่มีหนังสะติ๊ก เพราะอาตมาเคยยิงเฮลิคอปเตอร์ที่มาถ่ายทำแผนที่ทางอากาศ จนเจ้าหน้าที่บนเครื่องชูกำปั้นด่ามาแล้วตั้งแต่สมัยยังเรียนชั้นประถม ถ้ามีอยู่จะลองยิงเจ้า “แมลงปอยักษ์” นี่ดูบ้าง..!