[สุธรรม]

"ท่านลุง" ที่แอบมายืนคนเดียวเงียบ ๆ..!

ครั้นเดินทั่วพิพิธภัณฑ์แล้ว อาตมาก็ชวนป้ามอย น้องเก๋ น้องเล็ก และลูกปุ๊ก ออกไปถ่ายรูปกับมุมที่มองเห็นกรุงกาฐมาณฑุทั้งเมือง แต่ถ่ายแล้วคนจะเหลือแค่หัวไม้ขีดเท่านั้น เมื่อเดินกลับขึ้นมาบนสถูป ก็เจอยายจี๋ที่กำลังทำท่ากลัว ๆ กล้า ๆ ถ่ายรูปลิงตัวหนึ่ง ที่มุดเข้าไปในซุ้มโลหะขององค์สถูป ค้นนั่นรื้อนี่ เมื่อหาอะไรกินไม่ได้ก็กลับออกมา กระโดดแผล็วเหยียบพระเจดีย์องค์เล็ก แล้วกระโจนขึ้นไปบนหลังคาร้านขายของหายลับไป...

มีหมาสีดำตัวหนึ่งนอนเขลงอยู่หน้าร้านขายของที่ระลึก ขนค่อนข้างฟูแบบหมาเมืองหนาว อาตมาที่ยังไม่ได้เจอ “หมาทิเบต” จึงถ่ายรูปเจ้าตัวนี้ไปแทน พอดีแม่ป๋อมหอบข้าวของที่ไปแอบซื้อเดินยิ้มย่องผ่องใสมา ถามว่าอะไร ? ราคาเท่าไร ? ก็ไม่ยอมบอก เพราะถ้าได้ยินว่าแพงก็จะเสียความมั่นใจอีก...

เมื่อเห็นว่าทุกคนมากันครบแล้ว นายทองก็พาเดินลงจากเขา ตรงหัวมุมใกล้ทางลงมีรูปปั้นนูนต่ำของ “ท่านลุง” อยู่ในซุ้ม ยืนเหยียบซากศพ พระหัตถ์ขวาถือวัชระ พระหัตถ์ซ้ายถือกปาละ (กะโหลกศีรษะที่เอามาทำเป็นภาชนะ) ซอกแขนซ้ายหนีบกระบองภูตบดีซึ่งเป็นรูปกะโหลกศีรษะ มีพาหุรัดหัวกะโหลกประดับต้นแขน และสังวาลกะโหลกสายยาวเลยไปถึงพระเพลา ที่เห็นแล้วรักเลยก็คือศิราภรณ์ที่เป็นกะโหลกศีรษะขนาดเล็ก ด้านบนเป็นรูปพระพุทธรูป แสดงให้เห็นว่าท่านเคารพในพระรัตนตรัยมาก โดยเฉพาะท่ายิ้มหนวดกระดิก ที่ไม่รู้ว่าจะโดดกอดท่านดีหรือว่าเผ่นไปไกล ๆ ดี ตรงนัยนาวุธอันเป็นเนตรที่สาม มีผู้เอาสีแดงมาเจิมเอาไว้ด้วย...