[สุธรรม]

ลิงที่ไม่ได้ถือลูกท้อ

เมื่อ “คนไม่เคยมา” กลุ่มใหญ่เดินไปถึงรูปลิงถือลูกขนุน คุณชวงถามว่าหมายความว่าอะไร ? มัคคุเทศก์ชีวันตอบไปคนละเรื่องว่าให้ขอพรได้ โดยทำท่าสองมือแบรับลูกขนุน อาตมาเดาว่าน่าจะหมายถึงการขอพรจากเทพหนุมาน ซึ่งเป็นทหารเอกที่เก่งกล้าสามารถของพระราม จึงมีรูปเคารพสร้างเอาไว้เพื่อประสาทพร แต่ทำไมต้องเป็นลูกขนุนนี่ก็ไม่อาจที่จะทราบได้...

มีเด็กชายในผ้าขาวมอม ๆ คนหนึ่งมายืนดูพวกเราอยู่ด้วย เมื่อถามว่าเป็นเณร (Novice) หรือเปล่า ? หนุ่มน้อยก็ทำหน้างง ๆ นายชีวันถามด้วยภาษาเนปาลี ถึงได้ความว่าเป็น “โยมวัด” มีหน้าที่ดูแลวัดแห่งนี้ ซึ่งจะมีการคัดตัวมาจากเด็กของตระกูลศากยะ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันทำหน้าที่ดูแลวัดคนละครึ่งปี ที่เนปาลสามารถรักษาพระพุทธศาสนามาได้ ทั้งที่ไม่มีพระมา ๗๐๐ ปีเศษ ก็ด้วยฝีมือของ “โยมวัด” เหล่านี้แหละ.

จากนั้นนายชีวันก็พาคณะออกไปทางประตูหลัง แล้วถามว่าเวลาเรียกให้ทุกคนมารวมกัน ภาษาไทยว่าอย่างไร ? พวกเราบอกกันหลายอย่าง ทั้ง “ทางนี้ครับ” “มาทางนี้ครับ” แต่มัคคุเทศก์น่าจะสะดวกลิ้นคำว่า “มานี่ครับ” เพราะตะโกนได้ดังและชัดมาก เมื่อพวกเรามารวมกันแล้ว นายชีวันถามว่าสนใจบาตรสัตตโลหะ (Seven Metals Bowls) หรือไม่ ? สามารถรักษาสารพัดโรคด้วยคลื่นเสียง และทำน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ได้ จะพาไปซื้อหา อาตมาหลุดปากออกไปว่า “คราวที่แล้วแม่ป๋อมซื้อไปใบละ ๙๐ ดอลลาร์” ทำเอาทุกคนฮือฮาและหมดอยากกับราคาที่ “แพงโคตร” ไปเลย...