[สุธรรม]

ถวายผ้าขะตะและเงินอีก ๑,๐๐๐ รูปี

เมื่อได้ตั๋วมาและเดินผ่านประตูเข้าไปสู่ด้านในแล้ว อาตมาก็เลี้ยวซ้ายตรงไปหา “หลวงพ่อหายโรค” ที่ครั้งก่อนมาลูบ ๆ คลำ ๆ ท่านตามความเชื่อของชาวบ้านที่นี่ มหาโรจน์กับทิดจิตรก็ย่องตามมาด้วย ปล่อยคนอื่น ๆ ไปฟังนายชีวันบรรยาย รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เมื่อถ่ายรูปหลวงพ่อหายโรคไปแล้ว อาตมาก็ตรงไปที่ซุ้มทางซ้ายมือ ที่มี “นางปรัชญาปารมิตา” ซึ่งมีฐานะเป็นพระพุทธมารดา สืบสายของพระอมิตาภพุทธเจ้า เรื่องพวกนี้ต้องศึกษาพุทธศาสนามหายานมา ถึงพอจะรู้เรื่องบ้าง ชาวพุทธมหายานเชื่อว่า พระนางเป็นศูนย์รวมของพระธยานิพุทธะทั้ง ๕ พระองค์ เปรียบดังสุญตาอันเป็นที่รวมของสรรพสิ่ง...

อาตมาปลดผ้าขะตะลงจากคอมาหนึ่งผืน วางถวายไว้ที่หน้าพระแท่น เจ้าหน้าที่ซึ่งดูแลซุ้มอยู่จึงเปิดประตูกระจก ให้อาตมาถวายผ้าขะตะที่ตักของพระนางเลย อาตมาล้วงธนบัตรใบละ ๑,๐๐๐ รูปีวางถวายลงไปอีกใบ ถ่ายรูปของพระนางไว้แล้ว ก็ถอยออกมาเพื่อให้คนอื่นได้เข้าไปถวายสักการะและถ่ายรูปกันบ้าง ส่วนตัวเองเดินตรงไปยังด้านขวาของประตูทางเข้า ซึ่งมีซุ้มประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิม องค์ที่ครั้งก่อนพวกเราประทับใจในพลังบารมีของท่าน ปรากฏว่าเขาไม่ได้เปิดให้เข้าไปสักการะ อาตมาจึงถวายผ้าขะตะผืนสุดท้ายไว้ที่ประตูซุ้มนั่นเอง...

เดินถ่ายรูปสิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ วัดแล้วอาตมาเดินเลยออกประตูหลังไป เจอคุณบัญชาออกมาก่อนแล้ว ด้านหลังนี่จะเห็นวิหารทองครบทั้งหลัง แต่ไม่สวยเท่ากับด้านหน้า มีพระเจดีย์โลหะยอดเป็นปูนปั้น สูงประมาณ ๒ เมตรครึ่งอยู่หนึ่งหลัง กับแท่นบัวที่หล่อจากสัมฤทธิ์ สำหรับวางเครื่องสักการะอีก ๑ แท่น ส่วนอื่นกั้นรั้วทำเป็นสวนหย่อม ที่ไม่สามารถเข้าไปนั่งเล่นได้ นอกจากชมอย่างเดียว เมื่อถ่ายรูปด้านหลังนี้เสร็จแล้ว อาตมาก็เดินกลับเข้าไปใหม่ สวนทางกับกัปตันวิทย์และคุณนายแขกที่เดินออกมาบ้าง เข้าไปข้างในเจอหลายคนเดินลงมาจากชั้นสอง ซึ่งมีรูปเจ้าแม่กวนอิมองค์ใหญ่ และเดินดูรอบบริเวณเพราะไม่เคยมาเหมือนอาตมา ยายจี๋ และน้องเล็ก...