[สุธรรม]

คณะญาติโยมของวัดมุนิวิหารที่มาต้อนรับ

หัวหน้าคณะชี้มือข้ามถนนหน้าอาคารสนามบิน ไปยังหนุ่มแน่นสามพันตึงหน้าตาคล้ายฝรั่ง ที่ใส่เสื้อกั๊กสีฟ้าเทอร์คอยซ์ ยืนถือป้าย NC Tour KRATHIN Group เด่นเป็นสง่ารออยู่ พออาตมาเดินเข้าไปถึงเขาก็ยกมือไหว้ทั้งป้าย "นมัสเต, สวัสดีครับ" เล่นทั้งสองภาษา อาตมาถามว่าชื่ออะไร "Jeevan" ตรงกันทั้งภาษาไทยและเนปาลเลย นายชีวันหันไปทักทายคนอื่น ๆ ที่ตามมา กำลังจะพาเดินไปที่รถ ท่านวิปัสสีก็พาญาติโยมคณะเดิม ยกผ้าขะตะที่ใช้ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองมาทั้งถาด คุณลุงหล่อมากหยิบมาพาดแขนอาตมาที่ยื่นรับ ๑ ผืน ให้อาตมาหยิบไปคล้องคอตนเอง กับมหาโรจน์ก็ปฎิบัติอย่างเดียวกัน...

ส่วนคนอื่น ๆ คุณลุง คุณป้า คุณยาย คุณพี่รูปหล่อ ช่วยกันคล้องผ้าให้ ไหว้ทักทาย "นมัสเต" กันแบบอบอุ่นเป็นกันเอง ตากล้องเอ๋ถ่ายรูปไม่เคยทันจังหวะดี ๆ สักรูป โดยเฉพาะตอนรับเองก็ไม่มีใครถ่ายให้อีกด้วย เมื่อได้รับกันเรียบร้อยแล้ว นายชีวันก็ยกมือโบกเรียกความสนใจจากทุกคน "Follow me." ว่าแล้วก็เดินจ้ำไปยังรถที่มารับ ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคันไหน เพราะทั้งลานมีรถบัส ๓๐ ที่นั่งจอดอยู่คันเดียว...

อาตมาขึ้นไปก็ยึดที่นั่งขวามือแถวหน้าสุดไว้ก่อน ท่านอื่นเลือกที่นั่งกันตามอัธยาศัย อาตมาถามคุณโอเล่ว่ามีน้ำให้หรือไม่ ? มัคคุเทศก์สาวหันไปบอกกับนายชีวัน พ่อบึ้กจึงเปิดประตูกระจกที่กั้นช่วงคนขับกับผู้โดยสาร ขนเอาน้ำดื่มออกมาแจกให้คนละขวด จากนั้นเป็นหน้ากากอนามัยเพื่อกันฝุ่นอีกคนละอัน อาตมาใช้ไมโครโฟนในรถบอกกับทุกคนว่า เนปาลอยู่ในหุบเขา ไม่มีลมพัดฝุ่นไปที่อื่น ฝุ่นจากการทำงานและควันรถจะตลบอบอวลอยู่ในอากาศ ถ้าใครแพ้ฝุ่นให้ใช้หน้ากากนี้ ถ้าคิดว่าไม่แพ้ก็ไม่ต้องใช้...