[สุธรรม]

หนุ่มอิตาเลียนจะหุ่นมาตรฐานนี้หรือเปล่า ?

ด้านข้างที่นั่งของพวกเรานี่สิ..บาร์เหล้าครับ..! หน้าตาคล้ายกับหัวเรือโบราณ ในตู้กระจกชั้นบนมีขวดเหล้าสารพัดยี่ห้อเรียงเป็นตับ แก้วสะอาดที่คว่ำไว้อีกเป็นร้อยใบ น่าจะให้แขกเรียกดื่มได้ตอนที่นั่งพักผ่อนในล็อบบี้ แต่แขกคณะนี้โดนจำกัดสิทธิ์ ถึงมีคนอยากลองก็ไม่สามารถที่จะทำได้ ช่วงล่างเป็นเคาน์เตอร์ไม้เลี่ยมสเตนเลส บนเคาน์เตอร์มีชามโคมบรรจุมะกอกดองที่น่าจะเอาไว้ให้แกล้มเหล้า อีกด้านเป็นเครื่องชงกาแฟที่ยังไม่ได้เสียบปลั๊ก...

อาตมาวางกระเป๋าโน้ตบุ๊กลงบนโต๊ะกลางของชุดโซฟา แล้วเดินดูการตกแต่งภายในของเขา มาเจอคุณโอ๋ที่เคาน์เตอร์รีเซฟชั่นอีกด้านหนึ่ง พนักงานต้อนรับทั้งรูปร่างและหน้าตาเหมือนนายสันโดษของเราอย่างกับแกะ สงสัยว่าผู้ชายอิตาเลียนรูปร่างหน้าตาจะเป็นมาตรฐานนี้ทั้งหมด เมื่อรับกุญแจห้องมาแล้ว มัคคุเทศก์รูปหล่อเดินมายังที่นั่งพัก กางโพยที่ระบุว่าใครพักกับใครที่ห้องไหน แล้วจ่ายกุญแจแบบบัตรเสียบ (Key Card) ให้ทีละห้อง อาตมาได้ห้องหมายเลข ๓๒๒ พักกับหลวงพ่อพระครูเรือง บนกระดาษที่เสียบกุญแจเขียนว่า Grand Hotel Ambasciatori ตกลงว่าใช่โรงแรมเดียวกันหรือเปล่านี่ ?

"พระอาจารย์ท่านใดต้องการยาแก้แพ้บ้างคะ ?" คุณโอเล่เดินเร่ขายยาที่หอบหิ้วมาจากเมืองไทย อาตมาที่รู้สึกไม่ค่อยจะดีเพราะนอกจากปวดหัวตุบ ๆ ส่อแววว่าอาการมาลาเรียเรื้อรังกำลังกำเริบแล้ว ยังปวดสะโพกที่หลุดอีกด้วย จึงแบมือรับยามา ๑ เม็ด โยนเข้าปากกลืนเอื๊อกลงไปเลย ทำเอาองปลัดมองตาค้าง...

"เฮ้ย..กินยาแบบนี้เลยหรือ ? ไม่ต้องใช้น้ำด้วย..!"
"ยาเม็ดนิดเดียว กระดูกก็ไม่มี ทำไมต้องใช้น้ำด้วยวะ ?"