[สุธรรม]

ภายในร้านค้าที่พวกเราไปอาศัยห้องน้ำ

ภายในสว่างไสวไปด้วยโคมไฟสป็อตไลท์หลายดวง น่าจะเอาไว้เพิ่มความอบอุ่นด้วย ตรงหน้าเป็นเคาน์เตอร์บริการลูกค้า ที่มีสินค้ากระจุกกระจิกประเภทหมากฝรั่งและลูกอมหลายอย่างวางเอาไว้จำหน่ายด้วย ฝรั่งหนุ่มรูปร่างสูงโย่งท่าทางคล่องแคล่ว กำลังคิดราคาสินค้าให้กับลูกค้า ๒ คน กลิ่นกาแฟหอมตลบไปทั้งร้าน ด้านซ้ายมือเป็นชั้นวางสินค้าตรง ๓ แถว ขวาง ๒ แถว ด้านขวามือมีชั้นวางสินค้ายักย้ายลดหลั่นกันไปหลายชั้น อาตมาเหลือบเห็นป้ายห้องน้ำก็ตรงเข้าไปทันที...

โอ้โฮเฮะ..ห้องน้ำเป็นสิบห้องเลย สะอาดดีเสียด้วย เพิ่งผลุบเข้าไปก็มีเสียงฝีเท้ากรูกันตามหลังมา เสียงองปลัดถามเพื่อนว่า “พระครูวิลาศฯ รู้ได้อย่างไรวะว่าห้องน้ำอยู่ด้านนี้ ? เห็นตรงดิ่งมาอย่างกับเคยมาแล้วอย่างนั้นแหละ” เสียงพระครูวิสุทธฯ ตอบว่า “ถ้าเวลาเรียนท่านให้ความสนใจมากกว่านี้หน่อย ก็ต้องรู้ว่า ไอ้ป้าย W.C. เล็ก ๆ นั่นหมายถึงห้องน้ำ”...

ปล่อยให้เพื่อนวิพากษ์วิจารณ์ไป อาตมาก็ปลดทุกข์เบาไป ใครว่าเบาวะ ? ถ้าไม่ได้ปลดนี่ก็ทุกข์หนักเลยแหละ เสร็จแล้วจึงเดินสวนทางออกมา เห็นพระครูโจซื้อกาแฟมาชิมอยู่รูปเดียว เดินวนดูข้าวของรอบร้านแล้ว ก็คล้ายกับร้าน 7 – Eleven แถวบ้านเรา เมื่อไม่เห็นว่ามีอะไรน่าสนใจ อาตมาจึงเดินออกจากร้านไป ฝนเพิ่งขาดเม็ดพื้นคอนกรีตเปียกไปทั่ว ต้องเดินแบบระมัดระวังไปถ่ายรูปต้นไม้ใบหญ้าในสวนหย่อม เพราะเกรงว่าจะลงไปวัดพื้นให้ขายหน้าไปทั่วโลก...