[สุธรรม]

พื้นที่มีน้อยต้องใช้สอยร่วมกัน..!

สองฝั่งถนนล้วนแต่เป็นร้านขายของทั้งสิ้น สารพัดสินค้าอุปโภคบริโภค โดยเฉพาะผ้าต่าง ๆ มากมายมหาศาล ยังสงสัยว่าใครจะมาซื้อ ? หรือนั่งเบื่อ ๆ เลยผลัดกันซื้อเองก็ไม่รู้ ? อาคารบ้านเรือนส่วนใหญ่เป็นตึกทรงแบบง่าย ๆ คือเหมือนกล่องสี่เหลี่ยม อย่างมากก็สูงแค่ ๔ - ๕ ชั้น ไม่มีตึกระฟ้าให้รกลูกตาเหมือนเมืองท่องเที่ยวของประเทศอื่น ๆ...

วิ่งยาวมาถึงสี่แยกที่รถติดหนึบ แต่พวกเราผ่านไปได้ เพราะคุณจราจรกั้นให้รถอีกสองด้านหยุดพอดี เลยสี่แยกไปไม่ไกลนักพลขับก็พารถเลี้ยวขวา วิ่งไปหน่อยเดียวก็หมดถนนลาดยาง กลายเป็นถนนลูกรังขรุขระ ลูกปุ๊กชี้ให้ดูตึกทางฝั่งขวามือ ว่าเขาสร้างได้สวยงามทีเดียว น่าจะเป็นแหล่งคนรวย ถ้าอย่างนั้นความรวยก็น่าจะถูกถนนลูกรังขวางอยู่ เพราะอีกฝั่งหนึ่งเป็นห้องแถวชั้นเดียว ที่ดูทรุดโทรมผุพังตัดกันอย่างแรง...

ยิ่งวิ่งไปถนนก็โทรมไปเรื่อย ๆ มาถึงสามแยกที่มีรั้วคอนกรีตใหญ่แข็งแรง พลขับของเราก็ออกท่าละล้าละลัง เปิดกระจกตะโกนถามตำรวจสองนายที่น่าจะออกเวรแล้วกำลังเดินกลับบ้าน นายหนึ่งชี้ไปทางซ้ายมือของเรา เมื่อรถตู้เสียบหัวเข้าไปทุกคนก็ร้องกันอู้ เพราะถนนกว้างเท่ารถพอดี สองฝั่งเป็นบ้านขนาบติดถนน มิหนำซ้ำข้างหน้ามีรถมอเตอร์ไซค์วิ่งสวนมาหลายคัน ต้องคลานเบี่ยงหลบหลีกไปเรื่อย...