[สุธรรม]

รถแท็กซี่บ้านเขามีแค่เครื่องหมายนิดเดียว

หนุ่มฮินดูกางแขนกั้นรถที่กำลังวิ่ง ๆ อยู่เพื่อให้พวกเราข้ามถนน เสียงบ่นกันว่าน่าจะเป็นสาเหตุให้พวกเราโดนรถชนซะมากกว่า เนื่องจากว่าถ้าปล่อยให้ข้ามกันเอง ป่านนี้พวกเราก็พ้นไปนานแล้ว อย่าบ่นไปเลยแม่คุณเอ๋ย..ใครจะไปคิดว่าการจราจรที่ยุ่งเป็นยุงตีกันแบบนี้ กรุงเทพฯ ของเรายังน่ากลัวกว่าอีก..!

ข้ามถนนไปเจอร้านแลกเงินพอดี แถวนี้ให้ราคาตั้งบาทละ ๒.๘๐ รูปี อาตมาถ่ายรูปหน้าร้านที่มีธนบัตรใบละพันของไทยไปด้วย ครั้นเดินไปจนถึงหัวมุมที่ไม่เกะกะใคร คุณราเมศวร์ก็ให้ยืนรอรถตู้กันตรงนี้ พอดีมีพระทิเบตเรียกรถแท็กซี่อยู่ใกล้ ๆ พวกเราจึงได้เห็นว่ารถแท็กซี่เนปาลนั้น มีสารพัดยี่ห้อ สารพัดรุ่น สารพัดขนาด นอกจากป้ายแท็กซี่เล็ก ๆ แล้ว ก็ไม่มีอะไรต่างจากคันอื่นบนถนนเลย...

รออยู่พักใหญ่พลขับของเราก็นำรถตู้ออกมาจากซอยข้างหัวมุมนั่นเอง พวกเรารีบขึ้นรถกันโดยด่วน จากนั้นพลขับนำรถตู้ไหลตามการจราจรที่ติดอีรุงตุงนังไปบนท้องถนน เสียงแตรรถดังเป็นระยะไป มัคคุเทศก์บอกว่าอีก ๔๐ นาทีจึงจะไปถึงโรงแรม Neva Chen Hotel ที่เมืองลลิตปุระ (Lalitpur) หรือที่นักท่องเที่ยวรู้จักกันในชื่อเมืองปาทาน (Patan) นั่นเอง...