[สุธรรม]

ออกมาดีที่สุดได้แค่นี้เอง

พวกเราไหลไปกับ “มวลมหาประชาชนชาวทิเบต” ได้ประมาณครึ่งรอบ ก็เจอซุ้มประตูวัดทางซ้ายมือ เมื่อถามนายราเมศวร์บอกว่าเข้าไปได้เลย แต่ให้ถอดรองเท้าเสียก่อน พวกเราจึงเดินเข้าไปข้างใน ถอดรองเท้าไว้ที่หน้าประตูวิหาร เมื่อเข้าไปก็พบพระพุทธรูปแบบทิเบต องค์โตเต็มวิหาร นั่งห้อยพระบาท ยกพระหัตถ์ทำท่ามุทรา พระพักตร์เคร่งขรึมสำรวม ด้านล่างตรงกลางมีรูปพระลามะชรา ในกรอบลายทองงดงาม ซึ่งน่าจะเป็นท่านดาไล ลามะ องค์ที่ ๑๓ เพราะมีรูปของท่านดาไล ลามะ องค์ที่ ๑๔ อยู่ด้านข้าง ถ้าไม่ใช่ก็คงไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้...

พวกเรากราบพระแล้ว อาตมาขอเงิน ๒๐๐ รูปีจากแม่ป๋อม หยอดตู้บริจาคร่วมสร้างบุญทุกอย่างกับที่นี่ จากนั้นขอให้นายราเมศวร์ช่วยถ่ายรูปหมู่ไว้เป็นที่ระลึก แต่ข้างในนี้ค่อนข้างมืด เมื่อแม่ป๋อมส่งกล้องให้กับมัคคุเทศก์ อาตมาจึงส่งไปอีกกล้องหนึ่ง อย่างน้อยก็คงจะได้รูปดีอยู่บ้าง ครั้นถ่ายรูปเสร็จแล้วค่อยมีเวลาพิจารณาภายในวิหาร...

สองฟากข้างเป็นแท่นสวดมนต์ มีกลองใบใหญ่หน้ากลองสีเขียวตั้งอยู่ทางซ้าย ผนังมีรูปพระพุทธเจ้าพร้อมหมู่พระโพธิสัตว์ในสุขาวดีพุทธเกษตร สีสันสดใสเจิดจ้ามาก อีกรูปอาตมาจำได้ว่าเป็นท่านดาไล ลามะ องค์ที่ ๕ กำลังแสดงธรรมอยู่ บริเวณที่เป็นกรอบรัศมีและอาสนะสีทองนั้น วาววับจับตาเหมือนกับเอาทองจริง ๆ มาแผ่หุ้มเอาไว้อย่างนั้นเลย...