[สุธรรม]

มีแตรจึงต้องบีบ (แม่ป๋อมถ่ายผ่านกระจกท้ายรถออกไป)

หนุ่มหล่อ (๑) เอาแบบฟอร์มของแต่ละคนหนีบคลิปไว้กับเงินดอลลาร์ แล้วสอดไว้ในหนังสือเดินทางของใครของมัน พร้อมกับเตือนพวกเราให้ตั้งนาฬิกาเสียใหม่ ให้เป็นเวลาของเนปาล ซึ่งตอนนี้อยู่ที่ ๑๖.๔๐ น. อาตมาจัดการตั้งเวลาในกล้องถ่ายรูปแทน เพราะไม่ได้พกนาฬิกากับใคร...

นายราเมศวร์ซึ่งรอจน “ตูดร้อน” เมื่อเห็นว่าเสร็จแล้วก็รีบพาพวกเราลงไปรอรถที่ “หน้าปากซอย” แล้วโทรเร่งนายสามานย์ยิก ๆ อีกฝ่ายตอบมาประมาณว่า “กำลังรีบไปโว้ย แต่รถมันติด” พักใหญ่จึงนำรถตู้มาจอดเทียบ พวกเราตะกายขึ้นไปแบบเร่งด่วน เพราะคันหลังบีบแตรไล่แล้ว พลขับนำรถออกทันทีที่ประตูปิด ไหลไปกับการจราจรที่ค่อนข้างหนาแน่น แต่ละคนใช้แตรกันคุ้มค่าเหลือเกิน เหมือนกับว่ามีแตรให้ก็ต้องบีบอย่างนั้นแหละ...

จากสนามบินตรีภูวัน พวกเราวิ่งมายังสำนักงานท่องเที่ยวในย่าน Tamel ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตก ตอนนี้ต้องมุ่งขึ้นเหนือเพื่อไปยังพระสถูปโพธานารถ นายราเมศวร์บรรยายว่า เป็นสถูปเจดีย์ซึ่งใหญ่ที่สุดในโลก สูงตั้ง ๓๘ เมตร ทำเอาอาตมาและน้องเก๋ร้อง “เฮ้ย..!” ขึ้นพร้อมกัน กระจึ๋งเดียวแค่นี้ใหญ่ที่สุดในโลกได้อย่างไรวะ ? อีกฝ่ายทำหน้างง ๆ เหมือนกับว่าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ?