[สุธรรม]

นายราเมศวร์พาเข้าร้านแลกเงินก่อน

ประมาณ ๑๕ นาทีก็มาถึงใจกลางย่าน Tamel ซึ่งเป็นย่านการค้าประมาณคลองถมบวกตลาดโบ๊เบ๊ของบ้านเรา น้องเก๋ที่เห็นความขลุกขลักเพราะไม่มีเงินรูปีติดตัว ถามนายราเมศวร์ว่าจะแลกเงินเพิ่มได้ที่ไหน ? มัคคุเทศก์ของเราตอบง่าย ๆ ว่า ที่ข้างสำนักงานมีเยอะแยะไป พอดีนายสามานย์นำรถชิดซ้ายจอดให้พวกเราลงกัน แล้วรีบออกรถต่อไป เพราะจอดขวางคันอื่นจนรถติดกันยาว พวกที่ใจร้อนเริ่มบีบแตรไล่แล้ว...

พวกเรากำลังเดินเข้าไปดูสินค้าในร้านซึ่งใกล้ที่สุด นายราเมศวร์รีบห้ามเอาไว้ บอกว่าเวลามีน้อย ต้องรีบไปทำเรื่องขอวีซ่าเข้าจีนกันก่อน แล้วพาเดินเข้าซอยขวามือไปไม่กี่ห้อง ก็เป็นร้านรับแลกเงินชื่อ “Tamel Money Exchange” แต่เขาให้ที่บาทละ ๒.๕๐ รูปีเท่านั้น...

เนื่องจากหน้าร้านเล็กมาก ยืนแค่สามคนก็แน่นแล้ว แต่พวกเรายัดกันเข้าไปจนหมด อาตมาจึงเลี่ยงไปถ่ายรูปร้านผลไม้ที่อยู่ตรงข้าม ซึ่งมีมะม่วง แอปเปิ้ล และกล้วยเป็นหลัก เห็นแบบนี้แล้วเบาใจว่า ลูกลิงอย่างอาตมาคงไม่ถึงกับอดอยากปากแห้งที่นี่...