[สุธรรม]

การตกแต่งภายในร้านเป็นแบบจีนล้วน ๆ

การตกแต่งร้านเป็นแบบจีนล้วน ๆ ถัดจากประตูเข้ามาเป็นซุ้มโค้ง ที่มีหงส์ทองคู่เทิดคำมงคล กลางร้านเป็นยันต์แปดทิศ (ปากว้า) เก้าปราสาท (จิ่วกง) ที่ออกแบบอย่างแยบยลจนแทบจะดูไม่ออก มีโคมจีนแบบเหลี่ยมแขวนอยู่เพื่อกระจายพลังปราณ (ชี่) ด้วย ผนังทั้งสองด้านเป็นภาพวาดพู่กันจีน มีทั้งที่เป็นหมึกดำอย่างเดียวและภาพสี ส่วนมากเป็นภาพสิ่งมงคลประเภทดอกบัว (ร่มเย็นเป็นสุข) นกกระเรียน (อายุยืนยาว) ขุนเขา (หนักแน่นมั่นคง) ไม้ไผ่ (เจริญงอกงาม) ดอกเหมย (ฝ่าฟันอุปสรรคได้สำเร็จ)...

ปอเปี๊ยะทอดจานใหญ่พร้อมน้ำจิ้มถูกวางลงกลางโต๊ะ อาตมาตักใส่จานตัวเอง ๒ ตัว เอาช้อนตัดเป็นชิ้น ๆ ตักน้ำจิ้มราดแล้วตักใส่ปาก “รอให้มาครบทุกอย่างก่อนซิ” หลวงพ่อพระครูเลิศที่หิวจนมือสั่นยังมีแก่ใจจะให้รอ “อาหารจีนเขามาทีละจานครับ บางร้านถ้าของใหม่ออก เขาจะเก็บของเก่าไปด้วย ถ้ารอให้มาครบก่อนหลวงพ่อมีหวังอดแน่ ๆ” เมื่อได้รับคำชี้แจงเช่นนั้น ช้อนทุกคันก็พุ่งลงไปยังที่หมายเดียวกัน พรึ่บเดียวหมดเกลี้ยง..!

เวลาตอนนี้ก็คือบ่ายโมงสามสิบเจ็ดนาทีของบ้านเขา บ้านเราก็เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว ห่างจากอาหารเช้าที่ไม่พอยาขี้ฟันเกือบสิบสองชั่วโมงเต็ม ๆ ซ้ำยังเดินกันแทบขาลาก ทุกท่านจึงก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารแบบไม่มีใครสนใจอย่างอื่น “เงยหน้าดูผมบ้างซิท่าน อะไรจะเอาแต่ก้มหน้า “โซ้ย” ไม่หายใจแบบนั้น” พระครูปรีชายังมีหน้าไปแหย่ท่านไพฑูรย์ แบบนี้เขาเรียกว่าไม่ดูกาลเทศะ แสดงว่ายังไม่เคยเจอคน “โมโหหิว” ใช่ไหม ? ถึงตายเลยนะนั่น..!