[สุธรรม]

ข้างนอกแห้งแล้งกรอบเกรียม ข้างในเขียวขจีเหมือนหนังคนละม้วน

แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีอะไรโผล่มาให้เห็น “ยัยนภิสรา” มัวแต่ไปทำอะไรอยู่วะ ? คนสวยนี่หลอกยิ่งกว่าผีซะแล้ว แนวเขาแห้งแล้งกรอบเกรียมเริ่มปรากฏต่อสายตา สงสัยว่าจะอยู่ในเขต “เงาฝน (Rain Shadow)” จึงไม่ได้รับน้ำเลย แต่ไม่ใช่ “สักการะมาตา” ที่ชาวเนปาลีเรียกยอดเขาเอเวอเรสต์แน่นอน เพราะไม่มีหิมะสักนิดเดียว...

ทิวเขาแห้งแล้งแน่นขนัด มีร่องรอยของทางน้ำไหลแทรกอยู่ทั่วไปในร่องเขา แต่หาน้ำไม่ได้เลยสักหยดเดียว ผ่านไปอีก ๕ – ๖ นาทีจึงเริ่มมีต้นไม้เขียว ๆ ขึ้นมาบ้าง มีทางลูกรังลัดเลาะไปตามไหล่เขา แสดงว่าเริ่มเป็นเขตที่มีผู้คนอาศัยอยู่แล้ว...

สองนาทีต่อมาขุนเขาเขียวขจีเหมือนกับหนังคนละม้วนก็ปรากฏต่อสายตา แสดงว่าเป็นภายในหุบเขากาฏมาณฑุแล้ว บริเวณในหุบเขาที่ไม่ได้เป็นที่ราบเรียบนัก มีบ้านเรือนตั้งอยู่เป็นระยะ หมู่ใหญ่บ้าง หมู่เล็กบ้างตามแต่พื้นที่จะอำนวย บางหลังก็โดดเดี่ยวเดียวดายอยู่บนยอดเขา เหมือนกับไม่ได้คิดถึงตอนขึ้นลงเอาเสียเลย...