[สุธรรม]

หลวงพ่อพระครูเลิศยังรั้งท้ายอยู่ใน "ตรอก" เพราะหิวจนหมดแรงเดิน..!

“พระครูวิลาศฯ นี่เขาจะให้เราฉันกันเมื่อไร ? ผมหิวจนเดินไม่ไหวแล้ว..!” หลวงพ่อพระครูเลิศ (พระครูวาทีธรรมวัฒน์) ที่หุ่นค่อนข้างสมบูรณ์ เดินป้อแป้มาถามขึ้น “นั่นสิ..แม้แต่น้ำก็ไม่มีให้ คอแห้งจนจะเป็นผงอยู่แล้ว” หลวงพ่อพระครูชุบเสริมขึ้นมาอีกท่าน ตอนนี้เป็นเวลา ๑๑.๔๐ น. ของที่นี่ก็จริง แต่เวลาเมืองไทยเกือบจะห้าโมงเย็นแล้ว..!

“ทำเวลานิดหนึ่งครับหลวงพ่อ ออกจากที่นี่เขาก็จะพาเราไปภัตตาคารแล้ว” อาตมาปลอบใจ พลางส่งขวดน้ำที่หยิบติดมือมาจากบนรถไปให้ ทั้งสองท่านผลัดกันกรอกลงคอจนหมดเกลี้ยง สีหน้าค่อยดีขึ้นมาหน่อย แล้วรีบเดินตามเพื่อนที่เลี้ยวซ้ายไปตาม “ตรอก” ที่เขากั้นเอาไว้ ตรงไปยังมหาวิหารเซนต์ปีเตอร์...

เพราะเราสามรูปช้ากว่าเขา มาถึงจึงไม่ทราบว่าคุณโอ๋เคลียร์ให้อย่างไร เพราะเจ้าหน้าที่สามคนที่ยืนตรวจตั๋วนักท่องเที่ยวอื่น ๆ อยู่ ไม่ถามอะไรพวกเราสักคำก็ปล่อยให้ผ่านไปเลย พ้นจาก “ตรอก” มาเป็นที่ว่างข้างมหาวิหารช่วงหนึ่ง ก่อนที่จะเป็นบันไดขึ้นสู่ด้านบน ซึ่งมองเห็นมัคคุเทศก์สาวโบกธงไหว ๆ เรียกรวมพลอยู่ข้างบนนั้น...