[สุธรรม]

เดินไปหาห้องน้ำก็ถ่ายรูปไปด้วย

ในเมื่อเวลาของมาเลเซียยังไม่เกินเพล อาตมาจึงขอแฮมเบอร์เกอร์อันใหญ่กับพายสับปะรดที่ฝากลูกปุ๊กไว้มาฉัน มีแต่คนเสนอจะซื้ออาหารถวาย อาตมาปฏิเสธลูกเดียว เพราะเป็นคนฉันน้อย (ในสายตาคนอื่น) อยู่แล้ว ขืนซื้อมาเพิ่มมีหวังได้ห่อไปอีกเป็นแน่ บอกให้ทุกคนไปหาอะไรกินกันเอง ส่วนแม่ป๋อมที่ฝึกโยคะ “จำศีลกินวาตา เป็นผาสุกทุกวันคืน” ไม่ค่อยจะกินอะไรอยู่แล้ว จึงเอาส้มมาปอกถวาย อาตมารับไว้ด้วยความยินดี แต่คุณแม่ซื้อผลไม้ไม่เป็น ไปเอาส้มที่เหี่ยวแล้วมา ทำให้ปอกยากอยู่สักหน่อย...

ฝรั่งหลายคนมองงง ๆ เหมือนกับว่า พระไทย “บรรดาศักดิ์” ขนาดนี้เชียวหรือ ? กินอาหารนอกร้านยังต้องมีคนบริการให้ด้วย ยายจี๋ ป้ามอย น้องเก๋ และลูกปุ๊ก เอาขนมปังกรอบของน้องเล็กมาแบ่งกันคนละหน่อยรองท้องไปก่อน เผื่อว่าเขาแจกอาหารบนเครื่อง จะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้ออาหารแพง ๆ ในสนามบินที่นี่...

เมื่อฉันเสร็จอาตมาก็รีบเดินไปหาห้องน้ำ มองซ้ายก็ไม่มีป้าย มองขวาก็ไม่มีป้าย จึงเลี้ยวขวาเดินลึกเข้าไปเรื่อย ๆ อย่างน้อยก็ได้เห็นอะไรเพิ่มขึ้นบ้าง เพราะถ้าเลี้ยวซ้ายก็กลับไปทางเครื่อง X-Ray ตามเดิม เดินไปจนถึงประตู P-9 จึงเห็นป้ายห้องน้ำ รีบเข้าไปฉี่แล้วเดินกลับที่เดิมแบบด่วนจี๋...