[สุธรรม]

ถึงสนามบินซีปังโดยสวัสดิภาพ

กัปตันศุภักษรนำเครื่องลดระดับลงไปเรื่อย ๆ จนมองเห็นสนามบินซีปังใหญ่โตอยู่ข้างหน้า แล้วนำเครื่องลงแตะรันเวย์แบบนิ่มนวล จากนั้นตีวงพาเครื่องเข้าสู่งวงจอด พอสัญญาณรัดเข็มขัดดับลง อาตมาก็ปลดเข็มขัดลุกขึ้นยืน เก็บหนังสือลงกระเป๋าโน้ตบุ๊ก เปิดกล้องถ่ายรูปดูเวลาแล้วเก็บลงกระเป๋าอังสะ ดึงกระเป๋าเดินทางออกจากช่องเก็บของ...

เข้าแถวตามหลังหนุ่ม ๔ – ๕ คน ที่เฮฮากับการแซวเพื่อน เตือนกันว่าอย่าลืมเปิดโทรศัพท์มือถือด้วย ไม่อย่างนั้นซิมการ์ดอาจจะเสียได้ หนุ่มหนึ่งบอกว่า “ซิมของพวกเอ็งหรือจะสู้ MAXIM ของข้าได้” พอหันมาเห็นอาตมาก็รีบยกมือไหว้ขอโทษ อาตมาโบกมือให้แบบไม่ถือสา...

เมื่อประตูเปิดก็เดินตามกันออกไป อาตมาถนัดลากกระเป๋าแบบสองล้อ แต่ได้รับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญอย่างลูกปุ๊กว่าให้เข็นด้านข้างไป เพื่อให้ทั้งสี่ล้อได้ใช้งานเท่ากัน จะไม่เชื่อก็ไม่ได้ เพราะคุณลูกเธอขายกระเป๋าแบบนี้มาหลายปี พอเข็นไประยะหนึ่งก็เริ่มชิน สามารถเปลี่ยนมือสลับกันได้อย่างคล่องแคล่ว...