[สุธรรม]

ไม่ได้ไปไหว้หลวงพ่อโตเล่อซาน ก็ไปเฝ้าจิ๋นซีฮ่องเต้แทน

ค่าใช้จ่ายทั้งค่าเครื่องบิน ค่าอาหาร ค่าที่พัก ค่ารถ ตลอดจนค่าใบอนุญาตเข้าประเทศเนปาลและจีนโดยเฉลี่ยอยู่ที่ ๗๕,๐๐๐ บาทต่อคน ของอาตมาเจอเข้าไป ๘๔,๐๐๐ บาทเศษ เพราะอยู่ห้องพักคนเดียว ต้องโอนไป ๕๕,๔๙๕ บาท ป้ามอยฉวยโอกาสที่สำรองจ่ายไปก่อน ไม่ยอมรับเงินคืน บอกว่าขอถวายเลย แม้อาตมาจะทักท้วงว่าจำนวนมากเกินไป เดี๋ยวหลังเกษียณจะไม่มีเงินไว้ใช้ ป้าก็ยืนยันว่ามีแน่ ๆ ขออนุโมทนานะจ๊ะ...

ส่วนอีก ๔๐ % นั้น พวกเราต้องแลกเป็นเงินดอลลาร์ เอาไปจ่ายให้เขาที่กาฏมาณฑุ ของอาตมาเท่ากับ ๗๙๕ ดอลลาร์ ขณะที่ของผู้ร่วมคณะอยู่ที่ ๕๙๕ ดอลลาร์ แถมมีค่าใช้จ่ายจุกจิกเพิ่มขึ้นมาอีก เพราะไปแบบประหยัด ต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่กัวลาลัมเปอร์ ต้องจ่ายค่าขนกระเป๋าขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง ๕๐๐ บาท ที่กัวลาลัมเปอร์อีก ๗๐๐ บาท จนบางคนต้องหากระเป๋าใบเล็กเพื่อหิ้วขึ้นเครื่องเอง จะได้ไม่ต้องจ่ายเพิ่ม ไหนจะค่าธรรมเนียมหนังสืออนุญาตผ่านแดน ค่าเข้าชมสถานที่ต่าง ๆ ดูท่าว่าที่ต้องการประหยัดนั้น จะไม่ได้ประหยัดจริงเสียแล้ว...

ส่วนตารางการเดินทางมีการแก้ไข เพราะอาตมาท้วงว่าเที่ยวบินจากเฉิงตูมาถึงไทยเกือบสว่าง ถึงจะได้ไปไหว้หลวงพ่อโตเล่อซานก็จริง แต่อาตมาที่เพิ่งได้รับงานด่วนในภาคฤดูร้อน ให้สอนนิสิตคณะรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย คงจะ “คลาน” ไปสอนในวันรุ่งขึ้นไม่ไหว น้องเก๋จึงปรับให้ไป “เข้าเฝ้า” ฉินสื่อหวงตี้ที่ซีอานแทน แต่ค่าเครื่องบินจากซีอานมากรุงเทพฯ แพงขึ้นไปอีกเกือบสองพันบาท เพราะเป็นสายการบินรัก (เงินในกระเป๋า ?) คุณเท่าฟ้า..!