[รุ้งทรงกลด]

มีหลายครั้งที่ฝึกตัดขันธ์ ๕ โดยคิดว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา เป็นสมบัติของโลก เราไม่ต้องการมัน เราต้องการไปพระนิพพาน พอคิดแบบนี้บ่อย ๆ เข้า ก็มีหลายครั้งที่เหมือนกับว่าใจเริ่มจะยอมรับทีละนิดว่าขันธ์ ๕ ไม่ใช่ของเราจริง ๆ แต่พอใจเริ่มคิดยอมรับขึ้นมาว่าร่างกายไม่ใช่ของเราทีไรก็มักจะมีความคิดสวนขึ้นมาทันทีว่า

"ถ้าหากว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเราแล้ว ถ้าอย่างนั้นหากมีใครต้องการจะมาทำร้าย ทำลาย หรือทำปู้ยี้ปู้ยำยังไงก็ได้โดยเฉพาะเรื่องลามก ก็ปล่อยให้เขาทำไปเลย เพราะมันไม่ใช่ของเราไม่ใช่ตัวเรา ใครอยากจะทำอะไรก็ตามใจเขา"

พอความคิดนี้แวบขึ้นมา ใจก็เลยรู้สึกหวงร่างกายนี้ขึ้นมาอีก ไม่ต้องการให้ใครมาทำอะไรแบบนั้น จิตก็กลับมายึดถือว่าร่างกายนี้เป็นของเราใหม่ ตอนนี้เลยแทบไม่ค่อยจะกล้าคิดตัดขันธ์ ๕ สักเท่าไหร่เกิดความกลัวขึ้นมาซะอย่างนั้น เลยอยากจะขอทราบว่าผมควรจะทำอย่างไรหรือคิดแบบไหนถึงจะผ่านปัญหานี้ไปได้ครับ