04-05-2015, 02:55
|
|
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
|
|
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,928
ได้ให้อนุโมทนา: 275,123
ได้รับอนุโมทนา 847,653 ครั้ง ใน 13,006 โพสต์
|
|
พิพิธภัณฑ์ทุ่งสังหารอันลือชื่อ
เสร็จจากพระญาติโยมก็กินกันกระจาย กินไปก็วิจารณ์ไป ซึ่งการเปรียบเทียบในเรื่องอาหารนั้น ควรที่จะรู้เบื้องหน้าเบื้องหลังของขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม การเมืองและสภาพภูมิประเทศด้วย ไม่ใช่ผิดไปจากที่เคยเห็นเคยกินก็วิจารณ์แหลก บางอย่างก็ต้องดูกาละเทศะ ไม่ใช่ว่าไม่กินปลาร้าแล้วไปบอกว่า "ไม่กินหรอก..เหม็น" ต่อหน้าคนทำอาหาร แค่เปลี่ยนเป็นว่าไม่กินเพราะไม่คุ้นเคยหรือไม่ชอบกลิ่น จะน่าฟังกว่าเดิมอีกหลายเท่า ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับคนพูดว่าจะ "มีสติ" แค่ไหน...
เก็บกวาดอาหารและล้างถ้วยชามเรียบร้อยก็เกือบเที่ยงครึ่ง คุณณรงค์เอารถเบนซ์ ๕๐๐ เอสคลาส คันใหญ่คับโรงรถมารับ อาตมานั่งข้างหน้า แม่ป๋อม น้องเล็ก ยายวรรณ น้องมิงค์ นั่งด้านหลัง ที่เหลือไปรถตู้นิสสันที่นายลอนเป็นคนขับ วิ่งตามกันไปผ่านถนนสายต่าง ๆ ที่เคยผ่านมาแล้ว จากนั้นเลี้ยวเข้าถนน "มหาวิถีเพรียะมุนีวงศ์" แยกเข้าถนนสายย่อยที่ ๑๑๓ ตัดกับสาย ๓๒๐ มาถึงรั้วหน้าอาคารสามชั้นที่ดูเก่า ๆ เรียบ ๆ หลังหนึ่ง ไม่มีอะไรสะดุดตาเลย ถ้าไม่มีลวดหนามบนรั้วทางขวามือ และป้ายด้านบนที่เขียนว่า "Tuol Sleng Genocide Museum" คุณณรงค์มัวแต่ลังเลอยู่ว่าจะขับรถเข้าไปเลยได้ไหม ? นายลอนก็พารถตู้นิสสันสีดำเข้าไปเสียบชิดด้านหลังตัวอาคารเสียก่อน รถเบนซ์จึงต้องจอดต่อจากรถตู้โดยปริยาย...
|