[เถรี]

เวลาลำบากมาก ๆ แล้ว จะเห็นกำลังใจ

พระวัดเวฬุวัน ท่านเป็นธรรมยุต ท่านจะกางร่มบิณฑบาต อาตมาก็แปลกใจ ปกติพระธรรมยุตท่านเคร่งครัดมาก พระพุทธเจ้าระบุว่าร่มกางได้แค่ภายในอาราม หรืออุปจารแห่งอารามเท่านั้น ก็แปลว่าเฉพาะในวัดหรือเขตบริเวณของวัดเท่านั้น ถ้านอกเหนือจากนั้นท่านห้าม ยกเว้นว่าป้องกันอาพาธอันจะกำเริบได้ ท่านคงจะตีความตรงนี้แล้วก็กางร่มบิณฑบาต ถ้าท่านตีความอย่างนั้นแสดงว่าตีความผิด ป้องกันอาพาธอันอาจจะกำเริบได้ แปลว่าต้องป่วยอยู่แล้ว ถ้าโดนฝนแล้วอาการจะกำเริบ แต่นี่ไม่ได้ป่วย..ท่านกันป่วย คาดว่าท่านตีความผิด

พอถึงเวลาพวกเราบิณฑบาตก็เดินเปียกโชกเป็นแถว ของเขาก็กางร่มเดิน อาตมาหันไปบอกพระด้วยกันว่า คุณจำไว้นะ..ต่อไปถ้าใครบอกว่าบวชพระแล้วสบายให้มาบวชที่นี่ จะได้รู้เสียบ้างว่าอะไรเป็นอะไร

ฝนจะตกแดดจะออกอย่างไรก็ไป ญาติโยมเขามีกำลังใจอุตส่าห์มารอใส่บาตร เราเป็นพระแล้วไม่มีกำลังใจที่จะต่อสู้ ก็วัดได้ชัด ๆ เลยว่าเรื่องสู้กิเลสนี่ไม่ต้องคิด เรื่องแค่นี้ไม่มีกำลังใจที่จะสู้ เรื่องสู้กิเลสเสร็จแน่ ๆ

บางรูปอายุมากแล้ว อย่างหลวงตาอภิชาติ ท่านเป็นคนกรุงเทพฯ ให้ท่านบิณฑบาตสายใกล้ ๆ บางทีอาตมาก็แกล้งเรียกว่า สายพระป่วย ปรากฏว่าหลวงตาท่านไม่เอา ท่านขอไปตลาดเปียกมาด้วยกัน น่ายกเป็นตัวอย่างมาก เพราะว่ากำลังใจท่านสู้จริง ๆ

หลวงตามีลูกชายสองคน คนโตบวชก่อน ไปบวชที่วัดสุนันทวราราม ที่ไทรโยค ใกล้ ๆ กัน พระวัดสุนันทวรารามก็มาบิณฑบาตที่ตลาดทองผาภูมิเหมือนกัน ท่านนั่งรถมา นั่งมาลงตรงปากทางแล้วก็เดิน ส่วนลูกคนที่สองบวชที่วัดท่าขนุนปีที่แล้ว ปีนี้ลูกบวชครบ พ่อจึงบวชบ้าง พ่ออายุมากแล้ว เดินตัวเปียกทุกวัน ถามว่าไหวไหม ? "ไหวครับ" ถามเมื่อไรก็ไหวครับ เออ..ต้องกำลังใจอย่างนี้ ถ้ากำลังใจอย่างนี้เรื่องสู้กิเลสถึงจะสู้ได้ เพราะอย่างไรก็เชื่อว่าตัวเองไหว