[เถรี]

ถาม : ท่านที่เป็นชาวไร่ชาวสวน จะเป็นพระโสดาบันได้ไหมครับ ? แล้วถ้าท่านเป็น ท่านวางอารมณ์ใจอย่างไร ? เพราะท่านต้องไปฉีดยาฆ่าแมลง
ตอบ : ถ้าหากว่างานไหนที่ต้องทำให้ท่านละเมิดศีล ท่านก็ไม่ทำ

ถาม : อย่างนี้ผลผลิตที่ปลูกไว้ก็ไม่งอกงาม ?
ตอบ : รู้ได้อย่างไรว่าไม่งอกงาม ถ้าบุญของท่านรักษา ดีไม่ดีจะงามกว่าของที่อื่นด้วย

เรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องแปลก สมัยเด็ก ๆ ที่บ้านเป็นป่า ปลูกพวกแตง ข้าวโพด ถั่วฝักยาว ลิงยกฝูงลงมากิน ทีนี้ทางบ้านได้รับการบอกต่อ ๆ กันมาว่า สัตว์ก็เหมือนคน รู้จักหิว ถ้าเราบอกเขาดี ๆ เขาก็รู้ และจะไม่ทำลายของเรา

แม่ก็ไปพูดกับเขาดี ๆ บอกกับจ่าฝูงลิงว่า ตัวแม่มีลูกตั้งหลายคน ถ้าหากกินก็ให้กินกันแค่พออิ่ม จะไม่ว่าอะไร เพราะรู้ว่าพวกเขาก็หิวเหมือนกัน แต่ถ้ากินแล้วอย่าไปหักทิ้งหักขว้าง ที่เหลือแม่จะได้เอาไว้เลี้ยงลูกของตนบ้าง ปรากฏว่าพวกลิงกินเสร็จก็กลับไปเฉย ๆ แต่ว่าอีกไร่ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน พอลิงลงไปกินแล้วไปด่าเขา พวกลิงก็เลยกินแล้วหักกระจายทั้งไร่ ตรงนี้ก็คือว่า สัตว์เขารับได้ว่าใครมีความดี มีความชั่ว มีเมตตา หรือว่าไม่มีเมตตา

ถ้าหากกล่าวไปถึงกำลังของพระโสดาบัน จะสูงกว่านั้นมหาศาล ถึงขนาดที่ว่าถ้าพระโสดาบันเผชิญหน้ากับมิจฉาชีพ เขาตั้งใจจะจี้จะปล้น กำลังที่สูงขนาดนั้นจะทำให้คน ๆ นั้น ลืมสิ่งที่จะทำชั่วไปพักหนึ่ง ก็เลยมั่นใจจริง ๆ ว่า กำลังของพระโสดาบันที่จะต้องไปทำไร่ทำนา กำลังบุญที่สูงของท่านน่าจะช่วยได้มากเลย คงไม่ต้องไปเบียดเบียนชีวิตสัตว์ สัตว์ก็รู้ว่าสถานที่นี้ไม่ควรจะเข้ามา ก็ไปที่อื่นแทน


เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์
๑ สิงหาคม ๒๕๕๒