[สุธรรม]

โขงสีปูน โตนเลบาสักสีคราม

พอดีพี่ปราณีพาพวกเรามาถึง พร้อมเครื่องบูชาคนละกำสองกำ ไหว้และอธิษฐานกันตามอัธยาศัย โดยเฉพาะพี่ปราณีกับพี่วิไล ที่อธิษฐานแบบเอาจริงเอาจัง ดูจากสีหน้ายิ้ม ๆ ของบรรดา “ผู้ประสาทพร” ทั้งหลายแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าพร้อมจะให้ทุกอย่างตามที่ขอหรือเปล่า ?

เมื่อถวายเครื่องบูชาเสร็จแล้ว พี่ปราณีก็หันมาบอกกับพวกเราว่า “เดี๋ยวพี่จะพาไปไหว้พระพรหมที่สถานทูตไทย พี่เป็นคนไปสร้างเอาไว้เอง ก่อนที่สถานทูตไทยจะโดนเผา “โกเฮง” ได้บอกกับพี่ว่า ฮวงจุ้ยของสถานทูตไทยมีธาตุไฟมากเกิน จะเกิดไฟไหม้เข้าสักวัน พี่บอกกับท่านทูตแล้ว แต่ท่านเป็นคนสมัยใหม่ ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ พอสถานทูตโดนเผาถึงได้ยอมรับ ติดต่อให้พี่พา “โกเฮง” มาดูและแก้ไขให้ “โกเฮง” ให้เพิ่มศาลเพื่อประดิษฐานสิ่งศักดิ์สิทธิ์อีกจุดหนึ่ง ทางสถานทูตต้องรองบประมาณ พี่เลยเป็นเจ้าภาพสร้างศาลพระพรหมให้เอง”

คุณณรงค์บอกว่า “ทุกคนรออยู่แถวนี้แหละครับ ผมจะไปเอารถมารับ” ว่าแล้วก็เร่งเดินไปที่รถ อาตมากล่าวคำอำลา “ท่านพี่” กับ “ลูกน้อง” ทั้งหลายที่ทำท่าอาลัยอาวรณ์ เพราะยังอู้งานได้ไม่เท่าไร ขอบคุณที่ทุกท่านช่วยสงเคราะห์ แล้วหันไปตะโกนเรียกแม่ป๋อม ซึ่งชะเง้อชะแง้ถ่ายรูปอยู่ริมฝั่งโขง จนแทบจะตกลงไปในน้ำอยู่แล้ว คุณแม่เดินกลับมาแบบไม่ค่อยยินยอม เพราะยังถ่ายรูปไม่ได้อย่างใจเลย...