[สุธรรม]

ศิวนาฏราชในห้องพิพิธภัณฑ์

ด้านซ้ายมือของต้นสาละ เป็นระเบียงคดที่มีข้าวของเครื่องใช้ในพระราชพิธีต่าง ๆ เช่น คันไถสำหรับงานจรดพระนังคัล (แรกนาขวัญ) ราชวัตร บังสูรย์ บังแทรก พัดโบก เป็นต้น ถัดไปเป็นกองเสาและคานไม้เก่า ๆ น่าจะรื้อมาจากพระตำหนักหลังใดหลังหนึ่ง แล้วใช้งานไม่หมด จึงเอามากองรวมกันไว้ที่นี่ สุดทางระเบียงคดเป็นห้องโถงใหญ่ มีนักท่องเที่ยวเดินเข้าไปไม่น้อย แต่ก็มีอีกจำนวนมากที่เดินเลยไป อาตมาขี้สงสัยอยู่แล้ว จึงเดินตามเข้าไปในห้องโถงบ้าง...

เจ้าหน้าที่เรียกตรวจ "สลากบัตร" เมื่อเห็นว่าพวกเรามีตั๋วเข้าชมกันแล้วทุกคน ก็ปล่อยให้เข้าไปข้างใน ตรงกลางห้องเป็นรูปหล่อสัมฤทธิ์ "ศิวนาฏราช" องค์ใหญ่ สวยงามสุดใจขาดดิ้น นอกจากศิลปะอันอ่อนช้อยงดงามแล้ว ยังได้ศูนย์ชนิดที่องค์เทวรูปขนาดใหญ่ตั้งอยู่บนฐานเล็กประมาณ ๒ ฝ่ามือเท่านั้น ซ้ำเขายังอวดฝีมือด้วยการยกองค์เทวรูปตั้งไว้บนลูกกลึงไม้อีกทีหนึ่ง ให้เห็นชัด ๆ ไปเลยว่าศูนย์ดีถึงขนาด เนื้อโลหะสัมฤทธิ์ก็สวยฉ่ำติดตาติดใจ เห็นแล้วอยากอุ้มกลับไปเมืองไทยเดี๋ยวนั้นเลย..!

ด้านหลังองค์ศิวนาฏราช เป็นแท่นไม้สามชั้น ตั้งเทวรูปพระพิฆเณศวร์และพระนารายณ์หลายองค์ ชั้นบนสุดเป็นพระพุทธรูปศิลปะขอมทรงเครื่อง ขนาดหน้าตักประมาณ ๙ นิ้ว แต่ว่าโดนเทวรูปพระศิวะ "ขโมยซีน" ไปจนหมด ทั้งศิลปะการออกแบบ ทั้งเนื้อโลหะสู้กันไม่ได้เลย จนคนแทบจะไม่สนใจเทวรูปองค์อื่น ๆ บนชั้น เอาแต่รุม "ถอดรูป" ขององค์ศิวนาฏราชเป็นการใหญ่ ได้เห็นแค่เทวรูปพระศิวะองค์นี้องค์เดียว ก็คุ้มกับที่มากัมพูชาแล้ว..! จะถาม "ยายจ้อ" ว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร ? เธอก็ "หายศีรษะ" ไปไหนไม่รู้ ? ทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง ชอบทำตัวเป็น "นินจา" เหมือนกันหมด...