[เถรี]

"พอสิ้นหลวงพ่อวัดท่าซุงแล้ว ในวัดเขาเกาะกันเป็นกลุ่ม ๆ อยู่ ก็เลยมีคนคิดว่าตัวเองเหมาะสมที่จะเป็นเจ้าอาวาส จึงมีการประลองกำลังกันขึ้นมา อาตมาต้องกางปีกป้องหลวงพี่อนันต์ ซึ่งปัจจุบันก็คือ หลวงพ่อท่านเจ้าคุณอนันต์เอาไว้

พอออกจากโบสถ์มานี่ อาตมาโดนเขาทุบหลัง แถมด่าใส่หูมาว่า "ไอ้ห่..มึงชกผิดฟอร์มนี่หว่า" ปกติอาตมาเป็นคนฟัดหลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์ประจำ แต่งานนั้นไปปกป้องท่านไว้ ปกติแล้วคนผิดอาตมาไม่คบ งานนั้นที่ต้องรักษาเอาไว้ ต้อง ให้เหตุผลท่านไปว่า "พวกเราจะเตะตูดกันเองในระหว่างลูกพ่อดี หรือจะให้คนอื่นมาขี่คอดี ?" หลวงพี่ท่านนั้นก็บอกว่า "ก็เตะตูดกันเองสิวะ" "นั่นแหละ..ผมถึงได้ต้องรักษาหลวงพี่อนันต์เอาไว้ เพราะถ้าพวกเราเอาท่านออก ไม่ให้เป็นเจ้าอาวาส ในจังหวัดเขาจ้องอยากได้วัดท่าซุงอยู่แล้ว เพราะเป็นวัดใหญ่ มีผลประโยชน์มาก เขาจะอ้างว่าพวกเราทะเลาะเบาะแว้ง ปกครองกันเองไม่ได้ แล้วส่งคนของเขาเข้ามา ถ้าคนของเขาเข้ามา ก็มาขี่คอพวกเรา"

คืนนั้นยังมีการล่ารายชื่อกันอีก จะปลดหลวงพี่อนันต์ออกจากเจ้าอาวาส แต่ปรากฏว่าบัญชีรายชื่อเขาจะให้อาตมาเซ็นเป็นคนแรก เพราะช่วงสี่พรรษาสุดท้าย อาตมาทำงานแบบไม่กลัวเปลืองตัว ชนกับบรรดาทุจริตจนกระทั่งเขาพังไป ๓-๔ ราย หลวงพ่อก็เลยเรียกใช้อยู่คนเดียว ทำให้บรรดาพี่ ๆ น้อง ๆ จำนวนหนึ่งเขาเห็นดีเห็นงามด้วย กลายเป็นว่าถ้าอาตมาบอกซ้ายหันขวาหัน พระเกือบทั้งวัดจะหันมาหมด

บุคคลที่มาล่ารายชื่อคือท่านตี๋ ซึ่งบวชพรรษาเดียวกันแต่คนละรุ่น ถือรายชื่อมาถึง "หลวงเฮีย..เซ็นหน่อยสิ เขาจะเอาพี่นันต์ออกจากตำแหน่งว่ะ" อาตมาดูรายชื่อยังไม่มีใครเซ็นสักคน ก็มองทะลุตั้งแต่ต้นยันปลายเลย ด้วยความสนิทกันมาตั้งแต่ฆราวาส จึงบอกท่านว่า "ไอ้ตี๋..มึงรู้หรือเปล่าว่าเขาหลอกใช้มึง งานนี้ถ้ามึงทำสำเร็จ มึงก็แค่เสมอตัว แต่ถ้ามึงทำไม่สำเร็จ มึงเป็นหมาอยู่คนเดียว เพราะเขาถือว่ามึงเป็นคนนำ มึงเชื่อไหมว่าถ้ากูไม่เซ็นเสียคน ในวัดจะไม่มีพระรูปไหนเซ็นเลย" อาตี๋ก็นั่งตาปริบ ๆ "มึงไปลองได้เลย"

แกหายไปประมาณชั่วโมงกว่า กลับมา ขยำกระดาษขว้างลงพื้น "ไอ้ห่..พระมันหลอกกันขนาดนี้เลยหรือวะ ?" "มึงเชื่อกูหรือยัง ?" อาตมาโทรหาหลวงพี่อนันต์ตอนนั้นเลย "ผมอยู่ไม่ได้แล้วครับ ตราบใดที่ผมอยู่ เขาต้องการผมไปเป็นพวก เขาก็จะเล่นหลวงพี่ไม่เลิก วัดจะไม่สงบ ถ้าผมไปเสีย กำลังของสองฝ่ายใกล้เคียงกัน ทำอะไรกันไม่ได้ ก็จะจบลงไปเอง"

อาตมาก็เลยออกจากวัดตั้งแต่วันนั้นเลย ตอนแรกท่านไม่อนุญาตให้ออกไป ท่านบอกว่า "คุณไปสักเดือนหนึ่งก็แล้วกัน ค่อยกลับมา" "ไม่หรอกครับ ผมไปแล้วไปเลย ไม่ค่อยชอบเดินย้อนรอยเดิม" ท่านบอกว่า "คุณไปแล้วใครจะช่วยผม ?" "พรรคพวกมีตั้งเยอะตั้งแยะครับ ผมไปสักคนเขาไม่มีความหวัง เขาก็เลิกไปเอง" "แล้วจะให้ผมแจ้งกับคณะสงฆ์อย่างไร ?" "บอกไปว่า ผมทำผิดอะไรก็ได้ ใส่ข้อหาให้หนัก ๆ ไปเลย บอกว่าขับผมออกจากวัดไปแล้ว" พอวางหูเสร็จ อาตมาก็ไปเลย จากวันนั้นถึงวันนี้ นอกจากไปกราบหลวงพ่อแล้ว ก็ไม่ได้ไปสุงสิงหรือเสวนากับใครเลย"