[เถรี]

"เวลาอยู่วัดอาตมาก็ทุ่มเทให้กับวัดจริง ๆ เลิกงานก็เอาแต่ภาวนา ที่วัดท่าซุงมีธรรมเนียมบางอย่าง ก็คือพระใหม่ที่บวชเข้าไป จะต้องหาพระเก่าเป็นหลัก และเกาะกันเป็นกลุ่ม ๆ เหมือนกับว่าชอบใจพระเก่ารูปไหนก็เกาะรูปนั้น อาตมาเองเอาแต่ภาวนา ไม่เกาะใครเสียที แถมก็ยังเอาแต่ลา ไม่รู้ว่าโดนหมั่นไส้เอาท่าไหน คงจะโดนปูนหมายหัวไว้ ยังไม่ทันจะขึ้นพรรษาที่สองเลย ก็มีคำสั่งจากคณะกรรมการสงฆ์ให้ไปเป็นหน้าห้องของหลวงพ่อวัดท่าซุง

ท่านตั้งใจจะส่งอาตมาไปตาย..! เพราะบรรดาพระเก่าที่อยู่หน้าห้องหลวงพ่อ ส่วนใหญ่กระเด็นหมด ไม่มีใครอยู่ได้ ไล่มาตั้งแต่หลวงพี่โอ หลวงน้ามีชัย หลวงน้าอมร หลวงพี่ชัยวัฒน์ กระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง เหมือนอย่างกับว่าในเมื่อคุณไม่เกาะใคร ก็ไปให้หลวงพ่อฟันหัวซะ..! แต่บังเอิญอาตมาทำงานตรงไปตรงมา แล้วหลวงพ่อท่านชอบใจ

อีกอย่างหนึ่งก็คือ อาตมาเป็นคนที่โดนด่าแล้วไม่ยุบ หน้าค่อนข้างจะด้าน คิดอยู่อย่างเดียวว่า หลวงพ่อด่าเพราะเราทำผิด ถ้าเราแก้ไขเราจะไม่ผิดอีก เป็นคนประเภทนี้ก็เลยกำลังใจไม่ตก ไม่เหมือนคนอื่น ถ้าโดนหลวงพ่อด่า เขาอยู่ไม่ได้แล้ว เขาจะต้องขอลาไปอยู่ที่อื่นเลย แล้วหาคนใหม่มาแทน

โดยเฉพาะที่เห็นคาตาเลย คือหลวงพี่บัญชา ตอนนั้นปี ๒๕๒๘ หลวงพ่อบอกให้ญาติโยมสี่คนจัดกระทงรับพระเคราะห์ ท่านบอกว่าเคราะห์ไม่ดีให้ไปจัดกระทงมา วันแรกก็ ๔ กระทง วันที่สอง ๑๑ กระทง วันที่สาม ๑๒๘ กระทง เร็วจริง ๆ นะ คนที่ท่านไม่ได้บอกก็อยากมาลอยเคราะห์ด้วย พอจำนวนเยอะก็จดชื่อไม่ทัน หลวงพ่อจะออกรับแขกตอนบ่ายโมงแล้ว หลวงพี่บัญชาก็ถามรายชื่อแล้วเขี่ยเอาเลย

พอตอนทำสะเดาะเคราะห์ ท้าวมหาราชจะมาอยู่ในพิธีด้วย ท่านก็จะชี้บอกหลวงพ่อว่า หมายเลขที่เท่านั้น ชื่อนั้น ต้องทำอะไรพิเศษต่างหาก หลวงพ่อท่านบอกว่า ท้าวมหาราชบอกว่ามีสี่คนที่ต้องสะเดาะเคราะห์พิเศษ ให้ไปปล่อยไก่คนละสองตัว แล้วก็อ่านหมายเลขที่ ๑ ชื่อนี้ หมายเลขที่ ๒๐ ชื่อนี้ พอไปถึง "หมายเลข... โคตรแม่งใครเขียนวะ..! อ่านไม่ออกเลย" หลวงพี่บัญชาหน้าซีดจนเขียว จะขาดใจตายตรงนั้น นั่น..โดนด่าแค่นั้นนะ

พอเลิกรับแขกสี่โมงเย็น หลวงพ่อท่านเดินผ่านเพื่อลงไปขึ้นรถกลับที่พัก ท่านก็แวะมาคุยด้วย "เออ..บัญชา วันนี้วัตถุมงคลจำหน่ายเป็นอย่างไรบ้างวะ ?" "จำหน่ายดีครับ คนบูชากันเยอะ" "เออ..ดีแล้วลูก ทำหน้าที่ให้ดี" แล้วท่านก็ไป ถ้าไม่พูดประโยคนั้น คืนนั้นหลวงพี่บัญชาผูกคอตายแน่นอน แต่อาตมาไม่ใช่ อาตมาหน้าด้าน คิดอยู่อย่างเดียวว่า ไม่มีพ่อที่ไหนฆ่าลูกหรอก ถ้าท่านด่าแปลว่าเราผิด ถ้าอยากได้ดีต้องรีบแก้ไข ก็เลยทนอยู่มา กลายเป็นคนที่อยู่หน้าห้องหลวงพ่อได้นานที่สุด ก็คืออยู่ตั้งแต่ไม่เข้าพรรษาที่สอง จนกระทั่งหลวงพ่อมรณภาพ ไม่ได้เปลี่ยนเลย ทั้ง ๆ ที่เขาตั้งใจส่งให้ไปตายแท้ ๆ"