[ลัก...ยิ้ม]

การพิจารณาอสุภะอสุภัง พิจารณาไปจนกระทั่งว่าราคะนี้ไม่ปรากฏเลย ค่อยหมดไป ๆ และหมดไปเอาเฉย ๆ ไม่ได้บอกเหตุบอกผล บอกกาล บอกเวลา บอกสถานที่ บอกความแน่ใจเลย ว่าราคะความกำหนัดยินดีในรูปหญิงรูปชายนี้ ได้หมดไปแล้วตั้งแต่ขณะนั้น เวลานั้น สถานที่นั้น..ไม่บอก จึงต้องมาวินิจฉัยกันอีก ความหมดไป ๆ เฉย ๆ นี้ไม่เอา คือจิตมันไม่ยอมรับ

ถ้าหมดตรงไหนก็ต้องบอกว่าหมด ให้รู้ชัดว่าหมดเพราะเหตุนั้น หมดในขณะนั้น หมดในสถานที่นั้น ต้องบอกเป็นขณะให้รู้ซิ ฉะนั้น จิตต้องย้อนกลับมาพิจารณา หาอุบายวิธีต่าง ๆ เพื่อแก้ไขกันอีก เมื่อหมดจริง ๆ มันทำไมไม่ปรากฏชัดว่าหมดไปขณะนั้นขณะนี้นะ

พอมองเห็นรูปมันทะลุไปเลย เป็นเนื้อ เป็นกระดูกไปหมด ในร่างกายนั่น.. ไม่เป็นหญิงสวยหญิงงาม คนสวยคนงามเลย เพราะอำนาจของอสุภะมีกำลังแรง เห็นเป็นกองกระดูกไปหมด มันจะเอาอะไรไปกำหนัดยินดีเล่าในเวลาจิตเช่นนั้น ทีนี้ก็หาอุบายพลิกใหม่ว่า

‘ราคะนี้มันสิ้นไปจนไม่มีอะไรเหลือนั้น.. ! มันสิ้นในขณะใด ? ด้วยอุบายใด ? ทำไมไม่แสดงบอกให้ชัดเจน ?’