[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "คนโบราณเขาด่ากันไม่มีคำหยาบสักคำ เวรัญชพราหมณ์ไปหาพระพุทธเจ้า คราวนี้พระพุทธเจ้าก็ไม่ลุกขึ้นต้อนรับ ไม่จัดอาสนะ ไม่จัดน้ำใช้น้ำฉันให้ ท่านก็เลยด่าเอาว่าพระพุทธเจ้าไม่รู้ธรรมเนียม ทำไมผู้ที่อาวุโสกว่ามาแล้วถึงไม่ลุกรับ ไม่จัดอาสนะ ไม่ตั้งน้ำใช้น้ำฉันให้ แล้วก็ลำเลิกเบิกประจานไปว่า คนเขาว่าพระพุทธเจ้าเป็นผู้ที่หาสมบัติมิได้

พระพุทธเจ้าตรัสรับรองว่า “ใช่..เพราะว่าราคะ โลภะ โทสะ โมหะ นั้นเราละจนหมดสิ้นแล้ว” ท่านด่าว่าพระพุทธเจ้ากล่าวถึงการไม่ทำ คือที่โน่นเขาด่ากันเรื่องมีกรรมไม่มีกรรม คราวนี้กรรมเขาแปลว่าการกระทำ กล่าวถึงการไม่ทำ พระพุทธเจ้าตรัสรับรองว่า “ใช่..เพราะว่าเราไม่ทำกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริตแล้ว” ด่าอะไรมาท่านบอกว่าใช่หมด

บอกว่าพระพุทธเจ้าเป็นผู้กล่าวถึงการขาดสูญ สมัยก่อนเขานิยมลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง ใครไม่มีลูกถือว่าต้องตกนรกขุมปุตตะ พระภิกษุบวชมาแล้วไม่มีลูกเขาถือว่าขาดสูญ พระพุทธเจ้าก็รับรองว่า “ใช่..เพราะว่าตถาคตเองสูญไปจากราคะ โลภะ โทสะ โมหะและอกุศลทั้งมวลแล้ว” ด่าอะไรมาท่านรับรองว่าใช่หมด

ท่านด่าว่าพระสมณโคดมเป็นผู้ช่างรังเกียจ พระพุทธเจ้าท่านก็รับรองว่า “ใช่..เพราะว่าตถาคตรังเกียจในบาปอกุศลทั้งปวง” มีปัญญาด่าก็ด่าไป ท่านด่าว่าพระสมณโคดมเป็นผู้ช่างเผาผลาญ ความจริงนี่เป็นคำด่าทั้งหมดนะ แต่ว่าพระพุทธเจ้ารับรองว่า “ใช่..เพราะว่าตถาคตเผาผลาญเสียซึ่งราคะ โลภะ โทสะ โมหะ ไม่ให้มีอะไรเหลืออยู่” ด่าว่าพระสมณโคดมเป็นผู้ไม่ผุดไม่เกิดแล้ว พระองค์รับรองว่า “ใช่..เพราะตถาคตทำให้สิ้นสุดเสียซึ่งการนอนในครรภ์แล้ว ไม่ต้องผุดต้องเกิดอีกแล้ว”

เวรัญชพราหมณ์ก็คงด่าจนเหนื่อย พระพุทธเจ้าท่านนั่งยิ้มรับอย่างเดียว แถมอธิบายให้ฟังอีกว่าด่าถูกแล้ว..ใช่เลย.. อะไรทำนองนั้น แล้วพระพุทธเจ้าก็ถามว่า “พราหมณะ..ดูก่อน..พราหมณ์ ถ้าลูกไก่ตัวใดเจาะฟองไข่ออกมาก่อน ลูกไก่ตัวนั้นสมควรจะนับเป็นพี่ได้หรือไม่ ?” เวรัญชพราหมณ์ก็ตอบว่า นับเป็นพี่ได้ ก็เพราะว่าเขาออกจากฟองไข่มาก่อน "ฉะนั้น..ผู้เป็นพี่ย่อมอาวุโสกว่าใช่ไหม ?" ก็ใช่ ถ้าอย่างนั้นตถาคตเป็นผู้ที่เจาะทำลายเสียซึ่งอวิชชา เข้าถึงวิชชาก่อนใคร อย่างนั้นตถาคตควรจะเป็นผู้อาวุโสกว่าหรือเปล่า ? เวรัญชพราหมณ์ตอบว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ใช่

พระพุทธเจ้าถึงได้ตรัสว่า เพราะว่าท่านเป็นผู้ที่ทำลายเสียซึ่งอวิชชาแล้ว เหมือนอย่างกับลูกไก่ที่เจาะพ้นฟองไข่แล้ว ฉะนั้น..การที่ไม่ลุกรับ ไม่ปูอาสนะ ไม่ตั้งน้ำใช้น้ำฉันให้ เพราะไม่เห็นว่าผู้ใดสมควรที่จะให้พระองค์ท่านทำอย่างนั้น ถ้าพระองค์ท่านทำอย่างนั้นให้ บุคคลนั้นก็จะศีรษะแตกเป็น ๗ เสี่ยง พระองค์ท่านก็เลยต้องไม่ทำ เวรัญชพราหมณ์ถึงได้ยอมรับว่า ที่พระพุทธเจ้าไม่ลุกรับนั้นเป็นการสมควรแล้ว"