[เถรี]

แต่ว่าสิ่งที่บรรดานักวิทยาศาสตร์เขาตั้งสมมติฐานขึ้นมานั้นเป็นแค่ทฤษฎี ตราบใดที่ยังไม่มีคนหักล้าง ก็จะเป็นทฤษฎี จนกว่าเขาจะหาเหตุผลและทฤษฏีที่เหนือกว่ามาหักล้างได้

ดังนั้น ในเรื่องทางโลกรู้ขนาดไหนก็ตาม แต่เรื่องทางธรรมพระพุทธเจ้าท่านจะรู้จริงกว่า บอกชัดเจนเลย เรื่องพวกนี้ถ้ายิ่งศึกษาจะยิ่งเห็นอัจฉริยภาพของพระพุทธเจ้าท่านว่า แค่ใบไม้กำมือเดียวยังมากมหาศาลขนาดนี้ แล้วป่าทั้งป่าจะมากขนาดไหน ถ้าเรามาดูตรงจุดนี้จะเกิดความศรัทธาเลื่อมใสที่เกิดจากใจอย่างแท้จริง เลื่อมใสในคุณพระรัตนตรัย ในคุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นี่เป็นกฎกติกาข้อแรกของการก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยเจ้าระดับพระโสดาบัน

เพราะฉะนั้น..เวลาเราจะศึกษาอะไร พยายามที่จะมองให้เห็นด้วยว่า ท้ายสุดที่เรียนไปนั้นมีประโยชน์น้อย อาจจะใช้ได้ชั่วครั้งชั่วคราวในการดำรงชีวิต ทำมาหากิน เต็มที่ก็ชาติหนึ่ง แต่ไม่สามารถอาศัยตลอดไปได้ ของพระพุทธเจ้าท่านอาศัยได้เพราะเป็น

๑. ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ ประโยชน์ที่เห็นทันตาในปัจจุบัน ศึกษาแล้วเราใจสงบ สามารถจะทำในทุกสิ่งทุกอย่างได้ดีกว่าคนอื่นเขา เพราะว่ามีสติ มีสัมปชัญญะนั่นเอง

๒. สัมปรายิกัตถประโยชน์ เป็นประโยชน์ในภายภาคหน้า ในชาติต่อ ๆ ไป ถ้าเกาะความดีได้ อย่างน้อย ๆ ก็ไปเกิดเป็นพรหม เป็นเทวดา เป็นนางฟ้า ได้ดีแน่นอน

๓. ปรมัตถประโยชน์ อาศัยสิ่งต่าง ๆ ที่ได้ศึกษามา เพื่อก้าวล่วงพ้นจากวัฏสงสาร เข้าสู่พระนิพพาน

ความรู้ที่พระพุทธเจ้าที่ท่านตรัสมา สอนมาทั้งหมด ถ้าศึกษาในด้านนี้จะมีประโยชน์ทั้งปัจจุบัน ประโยชน์ทั้งอนาคต และประโยชน์สูงสุดได้ แต่การศึกษาทางโลกเต็มที่ก็ชาติเดียวไม่เกินนั้น หรือไม่ก็เต็มที่ในเรื่องเดียวที่ศึกษา พ้นจากเรื่องนี้ไปแล้วเราไม่สามารถที่จะใช้กับเรื่องอื่นได้

สรุปตรงที่ว่า วิชาโลกเรียนเท่าไรไม่รู้จบ พื้นพิภพกลมกว้างใหญ่ลึกไพศาล วิชาธรรมเรียนและทำจนชำนาญ ย่อมพบพานจุดจบสบสุขเอย


เทศน์ที่บ้านอนุสาวรีย์
๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒