[สุธรรม]

หน้าบันที่สลักเสลาดุจมีชีวิตชีวา (ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต)

เดินไปตามทางน่าจะประมาณ ๓๐ เมตร สองข้างทางเป็นสนามหญ้าที่ตัดเรียบสะอาดตา มีแนวสิ่งก่อสร้างจากศิลาแลงที่ปรักหักพังไปแล้ว ตัวปราสาทบันทายศรีอยู่บนฐานต่ำ ๆ ในรั้วเตี้ย ๆ ตรงกลาง เป็นลักษณะแบบ “ปรางค์สามพี่น้อง” สร้างจากหินทรายสีชมพูที่แกะสลักละเอียดยิบ จนแทบไม่น่าเชื่อว่าสลักมาจากหิน ลวดลายทั้งที่ซุ้มหน้าบันและทับหลัง ในส่วนที่เป็นลายก้านขดแทบจะพลิ้วสะบัดไปตามลม..!

ฯลฯ...เพ่งภาพตลอดตละผนัง ก็มะลังมะเลืองสี
ยิ่งดูก็เด่นประดุจะมี ชิวะแม้นกมลครอง
ภาพเทพพนมวิจิตระยิ่ง นรสิงหะลำพอง
ครุฑยุดภุชงค์วิยะผยอง และเผยอขยับผัน
ลวดลายระบายระบุกระหนาบ กระแหนะภาพกระหนกพัน
แผ่เกี่ยวผกาบุษปะวัล ลิและวางระหว่างเนือง..ฯลฯ

ดูท่ามีแต่วสันตดิลกฉันท์ของมหากวี “ชิต บุรทัต” ที่บรรยายถึงลักษณะลวดลายปราสาทของพระเจ้าอชาตศัตรูแห่งนครราชคฤห์ ซึ่งงดงามทั้งฉันทลักษณ์และถ้อยคำเท่านั้น ที่พอจะบรรยายถึงความงามของปราสาทบันทายศรีแห่งนี้ได้ เรียกว่าสวยสมราคาคุยจริง ๆ...