พระอาจารย์ "มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนอยู่ที่เกาะพระฤๅษี ตื่นขึ้นมาตามเวลาปกติก็เห็นว่าใกล้ตีสามแล้ว กราบพระ ภาวนาตามที่ต้องการ เสร็จแล้วก็ล้างหน้าล้างตา แต่งองค์ทรงเครื่องไปรอทำวัตรเช้า โดยปกติแล้วจะเริ่มเจริญกรรมฐานตอนตี ๔ แล้วต่อด้วยทำวัตรเช้า แต่ปรากฏว่าเจริญกรรมฐานและทำวัตรเสร็จเรียบร้อยแล้วตี ๔ พอดีเป๊ะเลย เกิดความงงขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้น ? เพราะนาฬิกาทั้ง ๓ เรือนบอกเวลาตรงกันหมด
ตอนที่ตื่นนั้นก็คือเกือบตี ๓ พอลงไปในโบสถ์ เจริญกรรมฐานทำวัตรเรียบร้อยปกติก็จวนตี ๕ แต่ว่าพอเจริญกรรมฐานเสร็จ อุทิศส่วนกุศลเรียบร้อยตี ๔ เป๊ะเลย นึกว่านาฬิกาในโบสถ์เสีย ไปดูเรือนอื่นก็เหมือนกัน ก็คาดว่าจะต้องมีปัญหาแน่ ๆ พอกลับถึงกุฏิก็เจอหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านดึงขึ้นพระนิพพานไปเลย ท่านบอกว่าวันนี้มีเรื่องเยอะ ถ้าไม่ทำอย่างนี้แล้วเวลาจะไม่พอคุย กลายเป็นว่าท่านทำอย่างไรก็ไม่รู้ แต่นาฬิกาทุกเรือนพร้อมใจกันเดินไปในเวลาที่อาตมาคิดว่าใช่ แต่พอเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วกลายเป็นอีกเวลาหนึ่ง
เวลาที่ครูบาอาจารย์ท่านสงเคราะห์เราก็ไม่ต้องเหนื่อย พอท่านดึงปุ๊บไปถึงเลย ไม่อย่างนั้นก็ต้องมาตั้งท่าไปกัน แล้วมีอีกลักษณะหนึ่งก็คือว่า บางเวลาทำนั่นทำนี่เพลิน ๆ ลืมเอากำลังใจเกาะพระหรือเกาะครูบาอาจารย์ มีลืมนะ...ขอยืนยันว่ามี เพราะบางทีใจจดจ่อกับงานตรงหน้า ลืมภาพพระไปเลย คราวนี้พอท่านมีปัญหาหรือว่ามีเรื่องอะไรที่จะติดต่อด่วน เราไม่ยอมต่อสายถึงท่านสักที ท่านก็ใช้วิธีกดร่วงไปเลย"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 08-11-2013 เมื่อ 15:36
|