[เถรี]

ถาม : ท่องพุทโธแล้วยังฟุ้งค่ะ
ตอบ : รู้ตัวเมื่อไรให้ดึงความรู้สึกทั้งหมดกลับมาอยู่ที่ลมหายใจ ถ้ารู้ตัวเมื่อไรให้ดึงกลับมา แรก ๆ เหมือนอย่างกับม้าหรือลิงที่อยู่ในป่า เขาไม่ชอบให้กักขังก็จะดิ้นไปทางนั้นทางนี้ ก็คือคิดนั่นคิดนี่ฟุ้งซ่านไปเรื่อย เราต้องดึงมาผูกไว้กับหลัก ก็คือลมหายใจเข้าออกให้ได้ รู้ตัวว่าเตลิดเมื่อไรก็รั้งกลับมา อยู่ตัวว่าเตลิดเมื่อไรก็รั้งกลับมา

หรือถ้าตั้งใจสู้จริง ๆ ดูว่าจะคิดได้สักเท่าไร ก็ตามดูไปเรื่อย ๆ รับรองว่าคิดได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรอก เรามักจะคิดว่าถ้าเป็นอย่างนี้นะ จาก ๑ ไป ๒ ไป ๓ เรื่อย ๆ จนจบแล้วก็จะกลับมาเริ่มต้นใหม่ ถ้าเป็นอย่างนี้นะ ๑-๒-๓ ใหม่ เราจะเห็นว่าจริง ๆ เราคิดไม่นาน แต่จะคิดวนไปวนมา ฉะนั้น..ถึงเวลาเรารู้ตัวก็ดึงกลับมา บางทีปล่อยให้คิดไปสักรอบสองรอบก็ได้ พอเหนื่อยแล้วดึงกลับมาภาวนา เขาก็ยอมเราหน่อย พยายามซ้อมบ่อย ๆ จ้ะ

การปฏิบัติแรก ๆ จะลำบากนิดหนึ่ง แต่ถ้าเราเคยชินแล้ว อารมณ์ใจทรงตัวแล้ว ภาวนาเมื่อไรอารมณ์ใจทรงตัว เราก็ไม่ต้องไปฟุ้งซ่านอีก

ถาม : มักจะยอมก่อนค่ะ
ตอบ : ถ้ายอมก่อนนี่มักจะยอมไปเรื่อย ๆ ฉะนั้น..ต้องพยายามดึงกลับมา

ถาม : เราต้องสู้กันตลอด จนกว่าจะยอมเราหรือคะ ?
ตอบ : จนกว่าจะยอมเรา พอเรามีความคล่องตัว มีกำลังเหนือกว่า เราก็กดคอไว้เลย กำลังเหนือกว่าเราก็จับลิงมัดเลย แต่ถ้ากำลังยังสู้ลิงไม่ได้ ลิงก็จะเตลิดไปเรื่อย ๆ ตอนแรก ๆ ต้องพยายามนิดหนึ่งจ้ะ ใครภาวนาก็เป็นแบบนี้ทุกคน เราไม่ได้เป็นแค่คนเดียว