[เถรี]

ถาม : ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงฟุ้งได้ ?
ตอบ : อยู่ดี ๆ ไม่ฟุ้งหรอก เราต้องไปช่วยจึงฟุ้ง บางทีเราก็ช่วยแบบไม่รู้สึกตัว คือไปใส่ฟืนใส่ไฟให้โดยที่ไม่รู้ตัว ถ้าตาเห็นรูปแล้วสักแต่ว่าเห็นก็ไม่มีโทษอะไร คราวนี้พอไปเห็นแล้วเราไปคิดต่อแม้แต่นิดเดียว ว่าเราชอบหรือไม่ชอบก็เรียบร้อยแล้ว เพราะว่าชอบก็เป็นราคะ ไม่ชอบก็เป็นโทสะ กินเราทั้งขึ้นทั้งล่อง

ดังนั้น..เวลาตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัส ใจครุ่นคิดอะไรก็ตาม ต้องหยุดให้ทัน ถ้าหยุดไม่ทันก็ฟุ้งทั้งหมด จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นโดยไม่มีสาเหตุ เพียงแต่ว่าบางทีสภาพจิตเราหยาบไปหน่อย ก็เลยไม่รู้ว่าฟุ้งเพราะอะไร ตามไม่ทัน ตัวเองกวนน้ำขุ่นเอง แต่สงสัยว่าเราไม่ได้กวนสักหน่อย เราแค่เดินลุยน้ำเฉย ๆ ...(หัวเราะ)...