[เถรี]

ดังนั้น..สิ่งที่เราทำในแต่ละวัน สิ่งที่เราทำในแต่ละครั้ง นอกจากเราไม่ได้โดดเดี่ยวเดียวดายแล้ว เรายังต้องแบกเอาความหวังของบุคคลที่รอรับความดีจากเรา หรือว่าบุคคลที่คอยยินดีกับความสำเร็จของเรา หรือบุคคลที่รอให้เห็นว่าสิ่งที่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นแนะนำสั่งสอน มีผู้ที่ปฏิบัติตามแล้วได้ผลจริง มีจำนวนมากมายมหาศาลจนประมาณไม่ได้

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะได้เป็นกำลังสนับสนุนการทำความดีของเราให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เราจะได้รู้ว่าทุกครั้งที่ลมหายใจเข้าออกของเราพร้อมกับคำภาวนาได้กำหนดขึ้น ก็คือก้าวเข้าสู่พระนิพพานไปก้าวหนึ่ง ทุกครั้งที่หายใจเข้าคือก้าวใกล้พระนิพพานไปก้าวหนึ่ง ทุกครั้งที่หายใจออกคือก้าวใกล้พระนิพพานไปก้าวหนึ่ง เราก้าวใกล้จุดหมายแห่งความสำเร็จมากขึ้นทุกที ๆ ตามระยะเวลาที่เราปฏิบัติ

หลายคนอาจจะคิดว่า “ไม่รู้ว่าปฏิบัติไปเมื่อไรจะได้ผล” ไม่ต้องไปสนใจตรงจุดนั้น การก้าวข้ามวัฏสงสารเป็นระยะทางที่ยาวไกล ไม่ต้องไปมองถึงความสำเร็จ แต่เราจดจ่ออยู่กับแต่ละฝีก้าว แต่ละลมหายใจเข้าออกของเรา หายใจเข้าคือก้าวหน้าไปก้าวหนึ่ง หายใจออกคือก้าวหน้าไปก้าวหนึ่ง ถ้าเป็นดังนี้เราจะเห็นความก้าวหน้า เห็นความก้าวเข้าไปใกล้ความสำเร็จของเราที่เกิดขึ้นทุกลมหายใจ

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เราต้องพึงสังวรเอาไว้ว่า การกระทำของเรานั้น ใกล้ความสำเร็จเข้าไปทุกขณะแล้ว จึงขอให้ทุกคนตั้งอกตั้งใจกำหนดการภาวนาและพิจารณาให้เต็มที่ เต็มสติกำลังในทุกครั้งที่ได้เริ่มปฏิบัติ ให้เราเกิดความปีติยินดีที่มีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา ได้ปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้น ได้เป็นความหวังที่ญาติพี่น้องตลอดจนกระทั่งหลวงปู่ หลวงพ่อ และองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่รอคอย คอยที่จะดูความสำเร็จของพวกเราทุกคน

ลำดับต่อไปก็ขอให้ทุกท่านตั้งใจกำหนดการภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๗ เมษายน ๒๕๕๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธและเถรี)