[เถรี]

เมื่อเป็นเช่นนั้นแสดงว่าสิ่งที่ท่านทั้งหลายทำ เราไม่ได้เดินคนเดียว เราเดินอยู่บนเส้นทางพระโยคาวจร ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อแม่พี่น้อง ตลอดจนกระทั่งครูบาอาจารย์ ปู่ย่าตายายทั้งหลายทั้งปวง
แม้กระทั่งพระที่ท่านเป็นองค์ต้นในการนำคำสั่งสอนมาสู่พวกเราทั้งหลาย ก็ล้วนแล้วแต่ก้าวเดินไปพร้อมกับเรา รอยินดีในผลสำเร็จของพวกเรา สิ่งที่เราทำไม่ใช่ไม่มีใครรู้เห็น แต่ว่าท่านที่รู้เห็นนั้น เราเองไม่สามารถที่จะรู้เห็นท่านได้ชัดเจน ทำให้บางทีเราก็หมดกำลังใจ

อาตมาจึงนำมากล่าวไว้ในที่นี้ เพื่อบอกให้ทุกท่านได้ทราบว่า จริง ๆ แล้วการที่เราปฏิบัติธรรม ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ล้วนแล้วแต่มีบุคคลที่พลอยยินดีและสนับสนุนเราจำนวนนับไม่ถ้วน การอุทิศส่วนกุศลของเราแต่ละครั้งหลังจากการปฏิบัติธรรม หลังจากการบำเพ็ญกุศล ไม่ว่าจะเป็นทานในสังฆทานก็ดี ในวิหารทาน ในธรรมทานก็ดี บุคคลที่โมทนาของเรามีจำนวนครั้งละหลายพัน บางครั้งก็ถึงหลายหมื่น แล้วแต่วาระ แล้วแต่โอกาส

ถ้าตรงกับวาระตรงกับโอกาสที่พระยายมราชท่านหยุดการตัดสิน บรรดาท่านทั้งหลายที่มาโมทนาบุญ บางทีรายล้อมกันจนสุดลูกหูลูกตา ดังนั้น..การที่เราปฏิบัติในทาน ศีล ภาวนา หรือศีล สมาธิ ปัญญา เราไม่ใช่โดดเดี่ยว แต่เรามีบุคคลที่ก้าวพร้อมไปกับเรา พลอยยินดีในความสำเร็จของพวกเรา หรือรอคอยความสำเร็จของพวกเรา เพื่อที่ประโยชน์ความสุขที่เราได้รับจะได้ตกถึงเขาทั้งหลายเหล่านั้นบ้าง

เมื่อเรารู้เช่นนี้แล้วจะได้มีกำลังว่า ที่เราปฏิบัติอยู่นั้น แม้ว่าคนจำนวนหนึ่งจะเห็นว่าเราผิดปกติ อาจจะถึงขนาดออกปากตำหนิติเตียนว่าบ้าบ้างอะไรบ้าง ก็ถือว่านั้นเป็นบุคคลส่วนน้อย บุคคลส่วนมากล้วนแล้วแต่พลอยยินดีในความดีของเราทั้งสิ้น เราจึงควรที่จะตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติในศีล ในสมาธิ ในปัญญาทั้งหลายให้เต็มสติ เต็มกำลังของเรา บุคคลที่รอคอยความสำเร็จของเรา ก็คือบุคคลที่มีความสัมพันธ์กันมาในอดีต จำนวนมากเหลือเกิน เพราะว่าเราเกิดมาจนนับชาติไม่ถ้วน

ขณะเดียวกัน หลวงปู่หลวงพ่อที่นำเอาพระธรรมคำสอนมาเผยแพร่ต่อเราก็ดี องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เป็นต้นทางของพระธรรมคำสอนนั้นก็ดี ล้วนแล้วแต่รอคอยอยู่ ว่าเมื่อไรเราจะก้าวถึงจุดของความสำเร็จ เมื่อไรเราทั้งหลายจะล่วงพ้นจากกองทุกข์ เข้าสู่พระนิพพานได้