[เถรี]

"เมื่อเป็นดังนั้นเราจะเห็นว่า บุคคลที่หมดกิเลสจริง ๆ คิดคนละอย่างกับเรา สิ่งที่บุคคลที่หมดกิเลสคิดก็คือ ทำอย่างไรจะเสริมสร้างความดีให้แก่ผู้อื่น ทำอย่างไรจะให้พระศาสนาแผ่กว้างไกลออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แต่คนที่มีกิเลสจะไปคิดว่า ทั้งหมดจะต้องมารวมศูนย์อยู่ที่ตัวเราเอง ฉะนั้น..แม้ว่าจะเป็นศิษย์เป็นอาจารย์กัน แต่เขาก็ไม่ได้ส่งเสริมกัน เพราะเกรงว่าเสริมแล้วลูกศิษย์จะไปใหญ่กว่าหรือมีคนศรัทธาเลื่อมใสมากกว่า ในเมื่อเป็นอย่างนั้นก็ทำให้ในเรื่องของพระศาสนาเราไม่ค่อยจะกว้างไกล

อย่างที่อาตมาทำก็คือวัดไหนเขาเดือดร้อนก็นำเอากฐินไปช่วย อย่างน้อย ๆ เราช่วยไม่ได้มาก ก็เอาปีละวัดสองวัดก็ยังดี ถ้าทุกท่านที่มีกำลังทำลักษณะนี้ ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน อย่างที่พูดไปเมื่อเช้าก็คือ “บุคคลที่มีมากก็เฉลี่ยให้ผู้ที่มีน้อย บุคคลที่มีน้อยก็พยายามขวนขวายเพื่อตัวเองบ้าง” ทุกอย่างก็จะไปได้ดี การพระศาสนาก็จะเจริญรุ่งเรือง

ดูอย่างพระครูเอกของเรา ท่านเองก็ยังยืนไม่เต็มสองขาเลย เอากฐินเงินล้านไปช่วยตุ๊ป้อสิงห์แล้ว ในเรื่องอย่างนี้เราจะเห็นได้ชัดว่า คนที่ทำเพื่อส่วนรวมจะคิดอย่างหนึ่ง ทำอย่างหนึ่ง ถ้าคนที่ทำเพื่อตัวเองจะคิดอีกอย่างหนึ่ง ทำอีกอย่างหนึ่ง คนที่ทำเพื่อส่วนรวมจะกระจายออก คนที่ทำเพื่อตัวเองก็จะรวบเข้า

จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องปกติ กำลังของใครแค่ไหนก็คิดแค่นั้น พูดแค่นั้น ทำแค่นั้น เพียงแต่ว่าเรื่องปกติแบบนี้ สำหรับท่านที่กำลังใจดีแล้ว อาจจะแค่เห็นแล้วแสดงธรรมสังเวชเฉย ๆ ท่านที่กำลังไม่ดีก็อาจจะสร้างเวรสร้างกรรม ด้วยการเอ่ยปากตำหนิว่าเขาไปอีก ก็เลยกลายเป็นแทนที่คนอื่นจะลงต่ำ ก็กลายเป็นโดดลงไปกับเขาด้วย

ทั้งสติ ทั้งสมาธิต้องเท่าทัน จะได้ระมัดระวังรักษาตัวเองเอาไว้ได้ ไม่เช่นนั้นแล้วเราก็จะเผลอโดดลงไปกับเขาด้วย"