[เถรี]

สมัยก่อนอ่านหนังสือมหาสติปัฏฐานสูตรไม่จบสักที เพราะอ่านแล้วอยากทำเลย ต้องวางมือแล้วไปนั่งภาวนาทุกที จนกระทั่งท้ายสุดต้องบนพระ พอดีช่วงจะสอบนักธรรมเอกมาลาเรียกำเริบ ตอนนั้นหมอบอกว่าเป็นไวรัสลงตับ เขาไม่คิดว่าเป็นมาลาเรีย อาตมาก็เลยหมดสภาพ ไม่ได้อ่านหนังสือ จึงบนพระท่านว่า ถ้าสอบนักธรรมเอกได้ จะเขียนมหาสติปัฏฐานสูตรด้วยลายมือของตนเอง เพราะไม่อย่างนั้นอ่านอย่างไรก็ไม่จบ ท้ายสุดก็สอบได้ จึงต้องไปเขียนจนจบ

ยังดีที่เขียนแต่บาลี ถ้าเขียนคำแปลด้วยจะจุกมากกว่านั้นอีก เขียนแบบเต็มเลยนะ..ไม่ได้เขียนย่อ ตอนท้ายของมหาสติปัฏฐานเขาจะย่อไว้ เพราะว่าข้อความจะเหมือน ๆ กันหมด พอเหมือนกันเขาก็จะย่อ ที่เราเห็นเขียนว่า “เปฯ” ก็คือไปยาลนั่นแหละ

ถาม : แล้วเวลาเขียนไม่เป็นเหมือนตอนอ่านหรือคะ ?
ตอบ : ไม่เป็น...เพราะต้องวางกำลังใจให้อยู่ในระดับที่เขียนได้ แต่ตอนที่อ่านไม่ต้องบังคับตัวเอง เวลาอ่านพออารมณ์ทรงตัวก็ปล่อยเลย หลวงปู่ดู่ท่านเคยจุดธูปไหว้พระ พอประนมมือขึ้นมาอารมณ์ใจทรงตัว ท่านก็ปล่อยยาวเลย ลืมตาขึ้นมาธูปเหลือแต่ก้าน..! หมดไปตอนไหนก็ไม่รู้ ?