[เถรี]

"ที่จันทบุรีเขาก็ขุดพลอยกัน ขุดจนถล่มทับตายไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร บ่อก็ลึกลงไป ๆ ถ้าโดนกลบอยู่ขุดขึ้นมาไม่ทันก็ตายอยู่ในนั้นแหละ ปรากฏว่ามี ๒ ผัวเมียอพยพมาจากโคราช มีลูกเล็ก ๆ เหน็บเอวมาคนหนึ่ง ตั้งใจจะมาขุดพลอย ไม่ว่าหลุมไหนก็มีเจ้าของหมดแล้ว มีลูกจ้างหมดแล้ว ตัวเองก็ไม่มีเงินที่จะไปซื้อที่เขามาขุด เพราะว่าที่นี่ ๑ คืบ หรือ ๑ ศอก ก็เป็นราคาหมด

เขาไปดูหลุมร้างที่คนอื่นทิ้งแล้ว คิดว่าอย่างไรก็ดีกว่าอดตายเปล่า ๆ โกยไปแค่ ๒ - ๓ ปุ้งกี๋ได้ทับทิมเม็ดเบ้อเร่อเลย ทุกวันนี้กลายเป็นพลอยคู่บ้านคู่เมืองของจันทบุรี น้ำหนัก ๓๐๐ กว่ากะรัต

ตอนแรกนายทุนต่างประเทศมาซื้อ แต่ปรากฏว่าคนเมืองจันท์ไม่ยอม ทับทิมจันท์ต้องอยู่กับจันทบุรี พวกพ่อค้าเขาลงขันกัน ๓๐๐ ล้านบาทซื้อขึ้นมา คนจะอดตายอพยพมา ขอเป็นลูกจ้างเขาก็ไม่มีใครจ้าง ต้องไปหาบ่อพลอยร้างขุดเอง โกยแค่ไม่กี่ปุ้งกี๋ได้ไป ๓๐๐ ล้านบาท ตอนนี้หายตื่นเต้นหรือยังก็ไม่รู้ ?"